IRWIN Was ist kunst Hugo Ball
Otwarcie wystawy: 20 kwietnia 2010 r. o godzinie 18.00
IRWIN rozliczał się z tematem ikon w swej serii Was ist Kunst od roku 1984. W bezpośrednim nawiązaniu do Ostatniej Futurystycznej Wystawy 0,10 wystawionej w St. Petersburgu w 1925 roku, IRWIN zaprezentuje obrazy ze swoich serii w podobnym stylu ‘petersburskiego wieszania’, jak robili to suprematyści. Czarny kwadrat Malewicza wiszący w rogu frontem do wejścia, miejsca, w którym można by oczekiwać powieszenia ikony, zmieniony jest przez to w ikonę na jej własnym prawie i przekształcając obraz, w to, czym był przez lata: esencjalną ikoną modernistyczną.
IRWIN użył Czarnego kwadratu Malewicza, innych suprematycznych ikon oraz innych motywów z historii sztuki i stworzył z nich nową całość. W 1995 roku, kiedy Was ist Kunst zostało przetłumaczone w ikony, IRWIN wybrał kilka ze swych własnych formulacji z całego ciała prac Was ist Kunst i zaczął, podążając za tradycją malowania ikon, je kopiować. Obrazy z obu serii są połączone określonymi ramami, które są użyte by zhomogenizować różnorodność aspektów.
Z okazji wystawy Was ist Kunst Hugo Ball IRWIN zaprezentuje ‘obramowane IRWINowo’ grecko-ortodoksyjne ikony, dzięki uprzejmości Galerii Sztuk Pięknych Visconty w Lublanie, w krypcie Cabaretu Voltaire. Ikony nie rekonstruują rzeczywistości tak, jakby ktoś patrzył poprzez okno na inny świat. Raczej, przez przyjęcie twardych zasad, malarze odnieśli sukces w ujęciu w obrazie aktualnej prezencji świętości. Ikony są rytualistycznym narzędziem, które nie reprezentuje świętości, lecz są samą jej substancją, przez to dając bezpośredni dostęp do boskości.
Ich funkcja, jako rytualistycznego narzędzia sprowadza ikony blisko tego, co Hugo Ball próbował osiągnąć z dada. Dada nie było ani ‘stylem’ ani ‘ruchem sztuki’, lecz gestem, który, jak sądził Ball, pomoże mu osiągnąć mistyczny wgląd. Począł tę ideę nocą, w której intonował fonetyczny wiersz głosem biskupa. 18 czerwca 1921 roku Ball napisał w swoim dzienniku Flucht aus der Zeit (1927): „Kiedy przeszedłem przez słowo „dada”, Dionizos zawołał do mnie dwa razy. D. A. – D. A.” Nie mówił o Bachusie (Dionizosie), lecz o Dionizosie Areopagita, kontrowersyjnym mistyku z 5 wieku n.e., o którym Ball napisał książkę w 1923 roku, zatytułowaną Byzantinisches Christentum.
Wystawa Was ist Kunst Hugo Ball konfrontuje ortodoksyjne ikony z oprawionymi przez IRWIN pracami dada, uwzględniającymi dionizyjską inwokację. Pokazane zostaną magazyny Cabaret Voltaire z 1916 i Dada z 1919 r., jak i słynna fotografia Hugo Balla jako magicznego biskupa ubranego w kubistyczny kostium. Oprócz tego, pojawi się wielkoformatowe zdjęcie biskupa Metodija Zlatanova, chrześcijańsko-ortodoksyjnego metropolity Macedonii, stworzone specjalnie na tę wystawę. Pokazuje ono go trzymającego w swych rękach oryginalną pracę dada z Kunsthaus w Zurychu, jakby to była to ikona w procesji.
IRWIN, Cabaret Voltaire i teolog dr Johannes Hoff z Uniwersytetu Walijskiego, chcieliby przetłumaczyć na angielski książkę Hugo Balla Byzantinisches Christentum – Drei Heiligenleben (Bizantyjskie chrześcijaństwo – Trzy hagiografie), która została opublikowana przez Duncker & Humboldt w Monachium i Lipsku w 1923 roku. Jak wskazuje tytuł, książka zawiera trzy rozdziały, z których każdy zajmuje się życiem następujących świętych: Joannes Klimax, Dionysius Areopagita i Symeon Stylites. Ta książka jest esencjalną częścią kulturowej historii. Zaskakujący jest więc fakt, iż, mimo że dostępna jest w niemieckim, szwedzkim i rosyjskim językach, nigdy nie została przetłumaczona na angielski.
Kontakt z prasą:
Philipp Meier, tel. +41 43 2685720, e-mail: philipp.meier@cabaretvoltaire.ch
Philipp Meier, tel. +41 43 2685720, e-mail: philipp.meier@cabaretvoltaire.ch
Otwarcie wystawy: 20 kwietnia 2010 r. o godzinie 18.00
Cabaret Voltaire
Spiegelgasse 1, CH-8001 Zürich
Spiegelgasse 1, CH-8001 Zürich
