SYMPOZJUM CZERWONEGO DYSTRYKTU (Przeszły dokonany – czas przyszły)
24, 25 i 26 września w Delavskim domu Trbovlje
Sympozjum zaprezentuje wykłady poświęcone różnym aspektom historii i punktów odniesień w rozwoju grupy LAIBACH. W serii dyskusji panelowych widownia będzie miała szansę włączyć się do debat. Podczas trzydniowego sympozjum omówione zostaną tematy takie jak jugosłowiański kontekst kulturowy, retrogardyzm, praktyka kolektywna, artystyczne i polityczne skandale i sposoby w jakie akcje spolityzowanej sztuki rozprzestrzeniają się w prawdziwym życiu.
Potwierdzeni mówcy i paneliści:
Aleš Leko Gulič , Barbara Borčič, Igor Vidmar, Zdenka Badinovac, Mark Terkessidis, Chris Bohn, Pete Webb, Dejan Kršić, Goran Lisica-Fox, Petar Janjatovic, Miško Šuvaković, Dragan Živadinov, Matjaž Berger, Jela Krečič, Jože Pirjevec, Miha Kovač, Darko Štrajn, Darij Zadnikar, Suzana Milevska, Michael Goddard, Igor Pribac.
DZIEŃ PIERWSZY (24 września): Laibach Kunst – identyfikacja podejrzanego
Ta sesja rozważy prace LAIBACH KUNST i omówi świeżą ewaluację relacji i odniesień do ich źródeł i innych twórców. Czym było i jest LAIBACH KUNST, i jak może być odczytane w relacji do ciągłej konstrukcji historii? Jaki jest kontekst formacji LAIBACH KUNST, logika jego egzystencji, jego wewnętrzne paradoksy, implikacje, jego widoczne i ukryte cele?
W świetle ambiwalentnego zagrożenia/obietnicy, które jest artystyczną i per formatywną manifestacją zaimplikowaną w jugosłowiańskim społeczeństwie, trzeba rozważyć całkowite tło i dzienny kontekst zarówno adresata, jak i odbiorcy. To znaczy, kondycji zarówno LAIBACH KUNST, jak i jego widowni. Jak się stało, że jugosłowiańskie władze były sparaliżowane przez małą „militarną” grupę młodych prowokatorów?
Holistyczne dojście LAIBACH do sztuki, muzyki, tekstu, propagandy, cut-upu, ośmieszania, blefu, zawłaszczania, poetyckiego fatalizmu, odrzucenia autorstwa wygenerowało niejasny i oscylujący zasięg percepcji, produkując różne założenia, oskarżenia o ekstremizm lub teoretyczne asocjacje z konceptualną praktyką sztuki z jednej strony i lacanowską psychoanalizą z drugiej. Mimo to, żadna z tych interpretacji nie jest w stanie zdefiniować całości i skomplikowania fenomenu. Praca LAIBACH KUNST reprezentuje wielostronicową odnośność, która, nie ważne jaką formę przybiera, zawsze zmierza ku systematycznie pozytywnej funkcji kulturowej i perwersyjnego stan występującego-konsumenta.
DZIEŃ DRUGI (25 września): Neue Slowenische Kunst – kolektywizm i proliferacja retro-konceptu
Oficjalny zakaz używania nazwy LAIBACH połączony z rosnącym zainteresowaniem stylem estetyki praktykowanym przez grupę wymogło i pozwoliło rozprzestrzenić się tej estetyce w nowe konteksty. To, plus osobiste i konceptualne sprzymierzenia wewnątrz słoweńskiej sceny artystycznej, doprowadziło do stworzenia NSK w 1984 roku. Polegając na konceptualnych i wizualnych źródłach już wypracowanych przez LAIBACH KUNST, grupy NSK stopniowo rozwinęły indywidualne dojścia, koncepty i punkty widzenia z kolektywnej ramy NSK.
Mimo że NSK zaprezentowało relatywnie małą liczbę kolektywnych publicznych prezentacji (np. Chrzest pod Triglavem i pewne dzielone motywy oraz kolektywna ikonografia), to kolektywna platforma służyła, jako kulturowe antidotum, aktualnie-istniejąca siła grawitacyjna w słoweńskiej scenie kulturowej lat 1980. Wiele już zostało powiedziane i napisane o NSK, jednak pozostaje przestrzeń na bardziej intensywną re(tro)definicję jego działalności i trybów operacji.
Sesja zanalizuje różne praktyki i punkty widzenia wewnątrz tej (historycznej) formacji, równocześnie przyglądając się pozostałym związkom z obecnymi praktykami członków kolektywu. Kolektywizm i ustanowienie militarnie i konceptualnie radykalnego centrum kulturowego grawitacji będzie głównym przedmiotem dyskusji. Praktyka NSK bazowała na egzystencji koherentnego „innego” – socjalistycznego państwa i jego warunków poprzez lata 1980. Kiedy dyskutujemy o końcu NSK, musimy spojrzeć wstecz na koniec Jugosławii jako takiej – rozważyć szerszy historyczny kontekst i to, jak spowodowało to i wyprodukowało pewne kulturowe konieczności.
DZIEŃ TRZECI (26 września): Państwo NSK – Opowieść o proklamacji i jej realiach
Stworzenie Państwa NSK jako kolektywnej konstrukcji artystycznej oznaczyło również nową fazę w ewolucji retro estetyki i pozycji rozwiniętej przez grupy Neue Slowenische Kunst. Państwo NSK zyskało międzynarodową uwagę, jako projekt, który łamie przyjęte granice między sztuką, performancem i „realnym życiem”.
Przywłaszczając „legalne” parafernalia państw narodowych, takie jak prawo obywatelstwa, paszporty, flagi, chwilowe „terytoria”, prezentacje państwa etc., projekt państwa zostawia pole zarezerwowane dla kultury i ucieka w nieoczekiwane terytoria. Państwo NSK zostało ufundowane podczas trwającej dezintegracji państwa Jugosławii i w czasie, kiedy artystyczna utopia niepodległej Słowenii przywołana przez NSK stała się ziemską komercyjną rzeczywistością.
Państwo NSK, jako społeczna rzeźba wyłoniło się ze zmiennych politycznych rzeczywistości i jego utopijny aspekt rósł wraz ze wzrostem liczby obywateli.
W świetle nadchodzącego pierwszego Kongresu Obywateli NSK w Berlinie, sesja w Trbovlje przebada historię i potencjalną przyszłość tej unikalnej, artystycznie konceptualnej konstrukcji. która do tej pory posiadała prymarnie symboliczną egzystencję. Jaki będzie los państwa, jeśli obywatele przyjmą prymarną odpowiedzialność za jego kierunek? Jaka powinna lub będzie jego zawartość, jak związać jego odmiennych obywateli i czy może przyjąć konkretną egzystencję? Ta sesja przebada takie pytania i spojrzy na możliwe przyszłości państwa.
Sympozjum zorganizowane przez Alexeia Monroe'a i Naomi Hennig we współpracy z Delavski dom Trbovlje.
Plan całego sympozjum oraz informacje, w języku angielskim, o jego poszczególnych punktach znajduje się
tutaj.
Krótkie notki biograficzne mówców i panelistów, w języku angielskim, znajdują się
tutaj.
Informacja o wystawie, w języku polskim, znajduje się
tutaj.
