Na twitterze Państwa NSK pojawił się odnośnik do artykułu Zdenki Badovinaca pt. Jaka będzie następna rewolucja? Pełna wersja w języku angielskim znaduje się pod tym adresem, jednak Salto Morale zamieszcza tłumaczenie fragmentu odnoszącego się do LAIBACH i NSK.
"Tradycja społecznie krytycznej sztuki […], zawiera zarówno formy bezosobowe, jak i procesy zapożyczone z prawdziwego życia. Tutaj, oczywiście, potrzebne jest podkreślenie rzeczywistości, która jest najbardziej dostępna dla mas: mass media. Jedna z najbardziej prowokujących akcji retro-awangardowych angażujących media wydarzyła się w 1983 roku, kiedy członkowie grupy LAIBACH (część Neue Slowenische Kunst lub NSK) udzielili wywiadu dla TV Slovenia. Zamiast udzielania odpowiedzi reporterowi w zwyczajowy sposób, odpowiadali przez przyjęcie roli określonego totalitarnego typu i recytując swe odpowiedzi w bezosobowej, wyalienowanej formie, co zmieszało publikę i wytworzyło ogromny skandal. W tamtych czasach, praktyka prowokacji i wyalienowanej świadomości LAIBACH była o wiele bardziej ryzykowna niż, powiedzmy, dystrybucja alternatywnej zawartości poprzez podrabianie takich mediów jak New York Times, która lewicowa grupa The Yes Men wykonała w poprzednim roku w Stanach Zjednoczonych. Ta akcja była ostatnio skopiowana przez antyglobalizacyjną grupę niemiecką Attac, która opublikowała podrobioną wersję szanowanego Hamburskiego tygodnika Die Zeit z zawartością, która opisywała pozytywne rezultaty rozwiązań finansowego kryzysu, głodu i światowych problemów ekologicznych. Pomimo ich różnic, wszystkie te akcje charakteryzuje powtarzalność, która nie może być w pełni kontrolowana i to zawiera się w integralną część odpowiedzi rzeczywistości.
Podobne starcie z rzeczywistością i nieprzewidywalnością również charakteryzowało kilka akcji wykonanych przez wschodnio-europejskich artystów w ostatnich latach. Ci artyści nie są mocno zainteresowani w powtarzaniu wiedzy o lokalnych kulturalnych gestach lub upamiętnianiu ich jako, że reaktywują przeszłe konflikty i testują ich ważność w obecnej chwili. Na początku lat 1990., Neue Slowenische Kunst Państwo w Czasie zostało założone i wkrótce zaczęło wydawać swoje własne paszporty, które były niemal identyczne jak prawdziwe. W następnych latach wiele osób zgłaszało się po paszporty NSK – głównie, żeby być pewnym, reprezentanci świata sztuki – którzy poprzez stanie się członkami Państwa NSK stali się równocześnie chętnymi uczestnikami w scenariuszu sztuki. W czasie gdy NSK zaczęło wydawać paszporty, było wiele nowych państw w Europie i wojna szalała na Bałkanach – okoliczności te doprowadziły do wzrostu zainteresowania tymi artystycznymi kopiami oficjalnych dokumentów, w tych czasach pozbawionych całkowicie motywów praktycznych. Najwięcej paszportów wydano w Sarajewie, głównie członkom świata sztuki, którzy używali ich jako dodatkowego dowodu osobistego; wiele osób z potrzeby nawet ryzykowało użycia swego paszportu NSK, jako substytutu prawdziwego. Kilka lat temu internetowy adres NSK zaczął otrzymywać wiele próśb o paszporty z Nigerii, która była zainteresowana paszportami wyłącznie jako dokumentami, których mogliby użyć w czasie kryzysu. Irwin, jedna z grup, które stworzyły NSK, udokumentowała wszystkie te historie i w ten sposób sprowadziła je na powrót do świata sztuki. Jak wskazują członkowie Irwin, wszystkie te odmienne światy stały się dziś sobie o wiele bliższe z powodu współczesnych technologii, szczególnie internetu, który uczynił dostęp do informacji możliwym nawet w strefach, które, jeszcze nie tak dawno temu, były odizolowane."
"Tradycja społecznie krytycznej sztuki […], zawiera zarówno formy bezosobowe, jak i procesy zapożyczone z prawdziwego życia. Tutaj, oczywiście, potrzebne jest podkreślenie rzeczywistości, która jest najbardziej dostępna dla mas: mass media. Jedna z najbardziej prowokujących akcji retro-awangardowych angażujących media wydarzyła się w 1983 roku, kiedy członkowie grupy LAIBACH (część Neue Slowenische Kunst lub NSK) udzielili wywiadu dla TV Slovenia. Zamiast udzielania odpowiedzi reporterowi w zwyczajowy sposób, odpowiadali przez przyjęcie roli określonego totalitarnego typu i recytując swe odpowiedzi w bezosobowej, wyalienowanej formie, co zmieszało publikę i wytworzyło ogromny skandal. W tamtych czasach, praktyka prowokacji i wyalienowanej świadomości LAIBACH była o wiele bardziej ryzykowna niż, powiedzmy, dystrybucja alternatywnej zawartości poprzez podrabianie takich mediów jak New York Times, która lewicowa grupa The Yes Men wykonała w poprzednim roku w Stanach Zjednoczonych. Ta akcja była ostatnio skopiowana przez antyglobalizacyjną grupę niemiecką Attac, która opublikowała podrobioną wersję szanowanego Hamburskiego tygodnika Die Zeit z zawartością, która opisywała pozytywne rezultaty rozwiązań finansowego kryzysu, głodu i światowych problemów ekologicznych. Pomimo ich różnic, wszystkie te akcje charakteryzuje powtarzalność, która nie może być w pełni kontrolowana i to zawiera się w integralną część odpowiedzi rzeczywistości.
Podobne starcie z rzeczywistością i nieprzewidywalnością również charakteryzowało kilka akcji wykonanych przez wschodnio-europejskich artystów w ostatnich latach. Ci artyści nie są mocno zainteresowani w powtarzaniu wiedzy o lokalnych kulturalnych gestach lub upamiętnianiu ich jako, że reaktywują przeszłe konflikty i testują ich ważność w obecnej chwili. Na początku lat 1990., Neue Slowenische Kunst Państwo w Czasie zostało założone i wkrótce zaczęło wydawać swoje własne paszporty, które były niemal identyczne jak prawdziwe. W następnych latach wiele osób zgłaszało się po paszporty NSK – głównie, żeby być pewnym, reprezentanci świata sztuki – którzy poprzez stanie się członkami Państwa NSK stali się równocześnie chętnymi uczestnikami w scenariuszu sztuki. W czasie gdy NSK zaczęło wydawać paszporty, było wiele nowych państw w Europie i wojna szalała na Bałkanach – okoliczności te doprowadziły do wzrostu zainteresowania tymi artystycznymi kopiami oficjalnych dokumentów, w tych czasach pozbawionych całkowicie motywów praktycznych. Najwięcej paszportów wydano w Sarajewie, głównie członkom świata sztuki, którzy używali ich jako dodatkowego dowodu osobistego; wiele osób z potrzeby nawet ryzykowało użycia swego paszportu NSK, jako substytutu prawdziwego. Kilka lat temu internetowy adres NSK zaczął otrzymywać wiele próśb o paszporty z Nigerii, która była zainteresowana paszportami wyłącznie jako dokumentami, których mogliby użyć w czasie kryzysu. Irwin, jedna z grup, które stworzyły NSK, udokumentowała wszystkie te historie i w ten sposób sprowadziła je na powrót do świata sztuki. Jak wskazują członkowie Irwin, wszystkie te odmienne światy stały się dziś sobie o wiele bliższe z powodu współczesnych technologii, szczególnie internetu, który uczynił dostęp do informacji możliwym nawet w strefach, które, jeszcze nie tak dawno temu, były odizolowane."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz