Walk into the Universe of LAIBACH KUNST Machine - part IV

Wycinki z wywiadów LAIBACH
1986-1990 część 1.

PYTANIE: Czy wasza rola w parasolowej organizacji NSK jest najważniejsza? (DELO – Jugosławia)

LAIBACH: Organigram NSK (organizacyjny diagram ukazujący zasady organizacji i działalności), który został upubliczniony kilka razy przy różnych okazjach, jasno ukazuje hierarchiczną strukturę Ciała. W głowie NSK współdziałamy na równych prawach z Irwin i Kosmokinetycznym Teatrem Red Pilot, w potrójnym zarządzie prowadzonym przez KID (Konsystentny Immamentny Duch). Kolektywne przywództwo jest rotacyjne, członkowie się wymieniają. Wewnętrzna struktura Ciała funkcjonuje jako zasada dowodzenia i symbolizuje relację pomiędzy ideologią a jednostką. Wewnątrz Ciała jest równość. Jest to absolutne i nie podlega dyskusji, i nigdy nie jest kwestionowane przez Ciało. Głowa jest głową, ręka ręką a różnice między nimi nie są bolesne.

Często podkreślacie wasze zainteresowanie polityką, deklarując, że estetyka i polityka idą ramię w ramię. Czy moglibyście powiedzieć gdzie, waszym zdaniem, się tak dzieje w obecnej polityce i co macie do zaoferowania, w politycznym znaczeniu oczywiście? (DELO – Jugosławia)

Mówimy, że polityka jest najwyższą i wszechobejmującą sztuką oraz, że my, twórcy współczesnej sztuki, uważamy się za polityków. Jednak, jesteśmy zbyt mądrzy by pouczać tych, którzy nas uczyli. Poza tym, nasza działalność wychodzi poza obecne problemy polityczne, więc codzienna polityka, w tym kontekście, nie jest przedmiotem naszego zainteresowania. Niezależnie od tego, chcielibyśmy, z odniesieniem do współczesnych zagadnień polityki udzielić następującego oświadczenia czytelnikom Delo:

1. Quod ab initio vitiosum lapsu temporis convalescere nequit.
2. Ludzi, tam gdzie każde plemię chce stać się narodem, a każdy naród państwem, strzeżcie się!
3. Ludzi, którzy pierwsi czczą zwycięzców tańcem i wrzawą, po czym szydzą z nich by czcić nowych zwycięzców, strzeżcie się!
4. Jeśli socjalizm ma zostać trwały i solidny, nie może stać się synonimem demokracji. Socjalizm musi być wystarczająco odważny by pozostać „barbarzyńskim”.

Wasze oświadczenia często przypominają oświadczenia naszych polityków. Czy możecie wyjaśnić zdanie, które mówiliście podczas promocji albumu: „...by osiągnąć nasze cele, nie cofniemy się nawet przed dzianiem zbrojnym, jeśli będzie to konieczne”? (DELO – Jugosławia)

Działać zbrojnie znaczy operować siłą, kolektywnie i w sposób zorganizowany. NSK ma swe własne etyczne zasady, których chce się trzymać, i którymi, w tym samym czasie, konstytuować nasze prawo moralne. Znaczy to, że jesteśmy uczciwi i otwarci na wszystko, oraz, że, jeśli jesteśmy przyjaciółmi, będziemy kroczyć razem do końca ze zdyscyplinowaną energią, prosto naprzód. Jesteśmy przepojeni wolą władzy, która jest właśnie tym, co daje naszym życiom prawdziwe znaczenie. Tworzyć i żyć nie znaczy medytować, lecz działać. Każdy dzień musi rozpoczynać się manifestacją woli wcielonej w czyn. Wyciągniemy miecze i przetniemy więzy, które nas krępują. Jesteśmy gotowi do poświęceń i wielkich czynów. Naszym celem jest zwycięstwo i kiedy już do niego dojdziemy, nikt nigdy go nie wypaczy.

Czy chcecie ustanowić nowy porządek w Jugosławii? (DER SPIEGEL – Niemcy Zachodnie)

Nowy porządek? Nie. Każdy nowy porządek presuponuje istnienie nieporządku poprzedzającego konieczność ustanowienia nowego porządku i ewokację nowego porządku, jak również i nieporządku, zdolnego narazić i zniszczyć już ustanowiony porządek. Jedynym prawidłowym porządkiem jest więc porządek, który pozostaje niezmienny, którego istnienie jest niezagrożone i trwa wiecznie. To jest jedyny porządek zdolny do dawania życia i zagrożeniu światu. Jedyny możliwy porządek jest porządkiem niejasnym, przewspaniałym i przenikającym wszystkie rzeczy.

Jesteśmy zmuszeni wierzyć, że Jugosławia jest socjalistycznym państwem wspierającym raczej pobłażliwej wersji komunistycznych doktryn. Jak LAIBACH wpasowuje się w ten polityczny obraz? (ROCKPOOL – USA)

LAIBACH wychował się w Jugosławii, więc pasuje doskonale w każdy polityczny obraz, jednak wierzymy, że nasze prawdziwe miejsce jest w ramach.

Słyszeliśmy, że bardzo ciężko było wam występować w waszym kraju, Jugosławii. Proszę, powiedzcie nam czy to prawda, i jaka jest obecna sytuacja w Jugosławii? (TAKARAJIMA – Japonia)

To nie prawda. Właściwie, o wiele trudniej jest nam występować w waszym kraju, Japonii. Okoliczności w Jugosławii są obecnie bardzo owocne i produktywne. Mogą złamać czyjeś kości, lecz nie mogą złamać naszego optymizmu.

Waszą areną kulturową jest Europa. Słowenia i Jugosławia powoli i nieubłaganie toną w swojej przeszłości. Próba podbicia niebios nowym człowiekiem najwyraźniej się nie powiodła. Czy LAIBACH i NSK jako całość mogą coś z tym zrobić? (TELEX – Jugosławia)

Nienawidzimy niechęci i paniki. Wierzymy w przyszłość i będziemy jej szukać w przeszłości, jeśli będzie to konieczne.

Jaka jest wasz związek z państwem Jugosławia? (WHPK – USA)

W naszym kraju, jak i w waszym, publiczne osoby są dumne ze służby dla państwa, i my również jesteśmy.

Co masy i ich myślenie znaczy dla was? (DELO – Jugosławia)

Masy są stadem podporządkowanym instynktom i impulsom. W skrócie, masy są czymś niestabilnym i jako takie liczą się bardziej niż duch. Przez to, potrzebują przewodnictwa, cel jest kluczowy dla ich przetrwania, w innym wypadku dezintegrują się w protoelementy i tracą swoją potęgę. Masy zawsze znajdują swoją głowę, a głowa jest zawsze prowadzona myślą.



Zasada, której wciąż się trzymacie to zasada manipulacji. To znaczy, że ten społeczny fakt nie ukrywa się za ideałami, lecz formuje konsystentną część waszego wizerunku. To, oczywiście, nie zwiększa waszej popularności w mediach, lecz raczej odgradza od nich, bowiem media są esencjonalnie bazujące na manipulacji masami i administracji informacjami. Czy kiedykolwiek myśleliście o własnym medium? (TELEX – Jugosławia)

Manipulacja, manipulacja! Manipulować ludźmi, naturą, żywym i martwym inwentarzem, słowami, ideami, rzeczami i uczuciami! Tutaj macie początek nowego cyklu, który sprowadza śmierć dla ludzkiej rasy. To nie demon wybierze was – to wy wybierzecie demona! Bóg i Szatan są niewinni, winny jest ten, kto wybiera!

Jaka jest wasza definicja jednostki? (ROCKPOOL – USA)

Wielość milionów podzielona na jeden milion. Wygląda na to, że wy i wasz program, który zaprzecza wolności jednostki jest jakimś rodzajem negatywnej utopii. Możecie temu zaprzeczyć? (DER SPIEGEL – Niemcy Zachodnie)

To, co mówimy jest „to, takie jak jest”. I to jest najwyższy punkt wolnego ducha. Jesteśmy absolutnie pozytywni.

Jeśli jesteście pozytywni, jaka jest więc wasza misja? (DER SPIEGEL – Niemcy Zachodnie)

Naszą misją, w tej chwili, jest sprawić by Zło straciło nerwy.

Przeciwnie do reakcji Brytyjczyków, reakcja w Niemczech była podobna do tej w naszym kraju, oskarżająca LAIBACH o germanofilię i igranie z symbolami faszystowskimi... Wygląda na to, że Niemiecki krytycyzm dodał odwagi wrogom LAIBACH tutaj. Jaka jest wasza reakcja? (LJUBLJANSKI DNEVNIK – Jugosławia)

Już oświadczyliśmy, że współcześni Niemcy są podrzędnym rodzajem Słoweńców, więc nie zaskakuje nas jeśli biorą nas za swoich.

Kiedy występujecie w innych krajach, nie możecie ignorować ich przemysłu muzycznego. Co o tym myślicie i jaki jest wasz cel w występowaniu w innych krajach? (TAKARAJIMA – Japonia)

Nie ignorujemy go. Przeciwnie, szanujemy biznes jako podstawową zasadę życia w tych krajach – i wiemy, że Wielkie Zasady Życia są tak trwałe jak piramidy. Przez to, zrozumienie sekretów Piramid jest częścią naszego celu kiedy występujemy w krajach prawdziwego kapitalizmu.

Mówiąc o muzyce, czy interesujecie się, na przykład, kontrapunktem i harmonią Bacha i Mozarta? (DELO – Jugosławia)

Interesujemy. Muzyka jest wiarygodną metaforą rzeczywistości. Mozart i Bach obaj odbijają burżuazyjne marzenie harmonii bardziej precyzyjnie niż wszystkie polityczne teorie XIX wieku razem wzięte. Harmonia jest prawdziwie nadrzędną formą używaną przez autorytet by demonstrować jego potęgę, satysfakcję i jego polityczną, sceniczną aranżację. Prymitywna polifonia, dodekafonia, muzyka elektroakustyczna etc., etc., każdy rodzaj muzyki jest atrybutem autorytetu, jego narzędziem i więzią z ludźmi, jakakolwiek może ona być.

Muzyczne formy jakich używacie są wszystkie „heroiczne”. Czy myśleliście kiedykolwiek o „uwodzeniu” nas innymi, bardziej wysublimowanymi formami i dojściami? (AUDIO ARTS – Wielka Brytania)

Dopóki muzyka jest przedmiotem rozważania, zamierzamy się trzymać formy heroicznej. Anglicy jej nie lubią, ale absolutnie lubią jej zawartość i hałas jaki czyni. Pozostawiamy bardziej wysublimowane formy i dojścia angielskiemu przemysłowi muzycznemu.

Wasza muzyka, mimo, że bardzo nowoczesna w brzmieniu, używa form głęboko zakorzenionych w przeszłości. Jak ważny jest dla was klasycyzm? (WHPK – USA)

Militarny klasycyzm jako forma naszej muzyki bazuje na rozumie, porządku, klarowności i na wierze, że dyscyplina jest zarówno estetyczną jak i moralną wartością. I taką jest też LAIBACH.

Czy macie jakiś szczególny powód, dla którego wybraliście muzykę jako sposób waszej artystycznej ekspresji? (TAKARAJIMA – Japonia)

Muzyka tworzy porządek z chaosu: rytm narzuca jednomyślność ponad rozbieżnościami, melodia – ciągłość ponad rozłączeniem, a harmonia kompatybilność ponad niezgodnością. Muzyka jest prawem Natury.

LAIBACH w brzmieniu, słowie i obrazie nie daje wiele ciepła, humoru, miłości, radości. Może być to burżuazyjny pogląd, lecz żądam, żeby były one częścią emocjonalnego pola wyrażanego przez „sztukę”. Czy LAIBACH jest tak ponury, intensywny i pozbawiony humoru na jakiego wygląda? (TIME OUT – Wielka Brytania)

Humor jest moralną nieodpowiedzialnością osoby w relacji do faktycznej natury aktualnych relacji między jednostką a zbiorowością; jest to alibi, które pozwala na wszystkie rodzaje kompromisów, neguje żądania ustanowione przez rzeczywistość i afirmuje zasadę satysfakcji.

Nawiązując do Darwina, śmiech jest ekspresją najczęstszą dla idiotów i, nawiązując do angielskiego psychologa M. W. Brody’ego, reprezentuje ostateczną część agresywnej uzurpacji.

Jest powszechnie wiadome, że słowo „humor” rozpowszechniło się z Anglii, oraz, że Anglicy są dumni z niego; jednakże jest również wiadome, że Anglii nie pozostało już nic z czego może się śmiać. Jej humor jest pozostałością narcystycznego hedonizmu, jego bronią przeciw światu zewnętrznemu i dowodem jego pseudo-dominacji ponad aktualną sytuacją.

W sztuce, doceniamy humor, który nie może znieść żartu.

Kongres Obywateli Państwa NSK - więcej szczegółów

Podczas przyszłorocznego Kongresu Obywateli Państwa NSK, oprócz wewnętrznej debaty między obywatelami i członkami NSK odbędą się również wydarzenia otwarte dla każdego z zewnątrz, kto chciałby przyjrzeć się bliżej Państwu NSK. Zaplanowane wydarzenia:

- seminarium nt. Państwa NSK prowadzone przez czołowego teoretyka;
- wystawa "Volk Art" prezentująca dzieła sztuki inspirowane NSK;
- pokazy filmów NSK i związanych z NSK;
- innowacyjna platforma internetowa oraz elementy interaktywne.

Wydarzenia te będą również transmitowane na żywo poprzez internet, oprócz tego projekcje na żywo wymienionych wydarzeń będą wyświetlane w innych lokacjach, które zostaną ogłoszone w niedalekiej przyszłości.

Pełny program zostanie ogłoszony już wkrótce.

Open your eyes and rise with us - LAIBACH Videos X

17. Utwór "Turkiye" pochodzi z albumu "Volk". Klip zawiera motywy z animacji używanej podczas wykonywania utworu na żywo, scen LAIBACH w Turcji, fragmentów koncertu. Główną część klipu zajmuje taniec trupy Adore z Trbovlje w hotelu Kum. Taniec został wykonany w marcu 2007 kiedy to LAIBACH występował w Trbovlje. Teledysk został sfilmowany przez Saso Podgorska w maju 2007 a odnaleźć go można na DVD "Volk Dead in Trbovlje".

18. Utwór "Rossiya" również pochodzi z albumu "Volk", teledysk jest rozwnięciem animacji wykorzystywanej podczas grania utworu na żywo, wykonany przez Nejaaka w 2007 roku. Klip odnaleźć można na DVD "Volk Dead in Trbovlje".

Walk into the Universe of LAIBACH KUNST Machine - part III

Wycinki z wywiadów LAIBACH
1980-1985 część 3.

PYTANIE: Rozważając (wizualny, imaginatywny) dodatek Jugosłowiańskiej historii, czy LAIBACH KUNST może „podróżować” efektywnie poprzez świat inny niż „dzieło sztuki”? (NME – Wielka Brytania)

LAIBACH: Nasycenie ideami jako produktami jest mentalnością języka (jak na przykład język twojego czasopisma), który zupełnie nie rozumie tego faktu. Skoro koncept w przejściu nie istnieje, LAIBACH jest „dziełem sztuki” jako językiem obiektywnego pragnienia.

Czy – skoro przybyliście do Anglii – zmieniliście taktyki waszej działalności w związku z nowym polem działania? Jeśli tak, co zrobiliście aby wasza sztuka była tak samo sugestywna jak w Jugosławii? (NME – Wielka Brytania)

LAIBACH rozumie ekonomiczny potencjał jako przyspieszony proces tłumaczenia. Wszystkie operacje są wewnątrz jego ram. Relacje z przyszłością mogą być zredukowane do zorganizowanej siły społeczeństwa jako władzy ponad możliwością, którą LAIBACH nazywa płodnością. Ta płodność jest – w Jugosławii i wszędzie – taka sama.

Jak wasze zachodnie doświadczenia wpłynęły na wiarę w waszą własną sztukę? Gdzie jest wasze miejsce w europejskiej kulturze? (NME – Wielka Brytania)

Zachodnia kultura, w fazie ekonomicznej degeneracji, straciła łączność z głównym sensem realności; zanik wartości uformował letargiczną, społeczną sytuację i sprowadził proces demoralizacji, który nie może zostać zatrzymany. Zdegradowane i odrzucone wartości wytworzyły pustą przestrzeń, w której LAIBACH się sytuuje. LAIBACH KUNST rozprzestrzenia wieczne, niezmodyfikowane kulturowe idee swego czasu i przestrzeni, dla wzrostu i pomocy wszystkim narodom, na wschodzie i zachodzie.

Czy wasze poglądy zmieniły się podczas podróży przez „Okupowanej Europie”? (NME – Wielka Brytania)

Podróż LAIBACH przez Europę jest łatwą ścieżką bez dylematów.

Podczas gdy tutaj (na zachodzie) możecie, najwyżej, dokładać do nadmiaru informacji – zagrożonych przez niebezpieczeństwo „końcowej eksplozji” – jesteście prawdopodobnie jedyną taką grupą w domu, w Jugosławii. Czy to wam pomaga czy działa przeciw wam? (NME – Wielka Brytania)

Semiotyczna ilość, która może doprowadzić do końcowej eksplozji nie istnieje. Manipulacja informacjami wymaga pewnej wiedzy i techniki, która osiąga możliwość „komunikacji”. W tym znaczeniu, jesteśmy – w domu i gdziekolwiek indziej – wewnątrz ram tego prawa. Wszystko nam pomaga.

Sprowokowaliście masowe oburzenie swoim wywiadem telewizyjnym, zostaliście potępieni jako neonaziści i gospodarz programu, Jure Pengov, nazwał was Wrogami Publicznymi Numer Jeden. Dzisiaj wiemy, że była to sprawa wzajemnej manipulacji... Dlaczego zdecydowaliście pojawić się w telewizji? Jaka była wasza podstawowa intencja? (ROCK – Jugosławia)

Potrzeba rozumowej, strukturalnej rekonstrukcji Organizmu i kolektywu, psychologicznej i fizycznej reorganizacji ducha żyjącej, produktywnej siły jest odkryta w okresie niemożliwej do pokonania przepaści między Ideą a jej realizacją; ustanowienie dalszej, dysiluzyjnej, technicznej świadomości jednostki, ze zdolnością maksymalnej identyfikacji, poświęcenia i subordynacji wyższemu, nadrzędnemu systemowi wartości (kolektyw, ideologia...) jest konieczna. Reformacyjne struktury potrzebują, dla realizacji takiego harmonijnego, socjalnego balansu, sprzymierzenia z progresem, stanowczością i włączeniem potężnego, funkcjonalnego systemu wzmocnienia masmediów, masmediów takich jak TELEWIZJA.

Telewizja jest, wewnątrz przemysłu świadomości (dodatkowo do systemu szkolnego) przewodnim gniciem procesu zuniformizowanej myśli. Program telewizyjny jest fundamentalnie zcentralizowany, z jednym nadajnikiem i masą odbiorników/konsumentów, podczas gdy komunikacja pomiędzy nimi jest zablokowana. Wiadomość telewizji przez swą naturę wymaga głębokiego zaangażowania wszystkich zmysłów, co wytwarza superprzepojenie. Takie przeciążenie sensorycznych ścieżek (całkowite skupienie na regionie percepcyjnym) skutecznie produkuje reakcje obronne organizmu; hipnotyczną apatię, brak krytycznej świadomości,... Kolektywne i głębokie doświadczenie wiadomości telewizyjnej prowadzi do wzrostu automatycznego oporu przeciw detalom kognitywnej analizy i wzywa do generalizacji emocjonalnego doświadczenia; telewizyjna personalność (telewizyjny pod/ob/iekt) staje się przestrzennie i chwilowo krótkowzroczny, niezdolny do analitycznego przewidywania konsekwencji lub przyczyn, i całkowicie zanurzony tylko w „obecnej chwili” telewizji. Telewizja przez to funkcjonalnie obniża analityczne zdolności i emocjonalne odpowiedzi, wytwarza apatię i intensywność, i jako taka, psychologicznie poucza i fortyfikuje konsumenta.

LAIBACH poprzez telewizyjną percepcję, przez prowokowanie kolektywnych emocji i automatycznych asocjacji służy jako zreorganizowana, duchowa zasada i jako znaczenie zachęty do pracy: przez zniszczenie każdego śladu indywidualności (krytyczny sąd) miesza jednostki w masę a masę w pojedynczy, pokorny kolektyw, odpowiedzialny za własny status w systemie produkcji.

Czy byliście urażeni kiedy nazwano was nazistami czy też jesteście chronieni przed takimi nieprzyjemnościami przez kolektywną pozę? (NME – Wielka Brytania)

Nie jesteśmy przeciw interpretacjom, które – potencjalnie – afirmują element alienacji. Nazwy (np. Nowe barbarzyństwo, Nowa racjonalność etc.) są zawsze dyktowane, przez co – w związku z percepcją mas – tworzą niejednoznaczność.

Nazizm skupił się na wybranych grupach i ustanowił zasadę przywództwa i wyznawców. LAIBACH nie jest zainteresowany dychotomiami. Nie może być urażony i nie musi się bronić, praktykowanie kontroli nie jest przedmiotem naszego stanowiska.

W różnych częściach Europy (i Jugosławii) byliście „znieważani” jako faszyści, komuniści, duchowi terroryści, radykałowie, elita, reakcjoniści, artyści... Jak skomentujecie te rozbieżności w tych ekstremalnie odmiennych określeniach? (ROCK – Jugosławia)

Jeśli zaszłaby taka potrzeba, pozwolilibyśmy sobie na luksus bycia arystokratami i plebejuszami, reakcjonistami i rewolucjonistami, legalnymi i nielegalnymi, tak jak uważamy, że pasuje to do miejsca, czasu i otoczenia, w którym musimy pracować i działać;

Przyjacielu, nie obawiaj się grobu!
Gdzieś szczęśliwi bracia, siostry wciąż mogą być odnalezieni –
Martwym dobrze się wiedzie.
Nie odwracaj się od ścieżki do nich wiodącej –
Tylko z nimi twa stopa odnajdzie odpoczynek.
Nie odwracaj wzroku od oglądania pogrzebów –
Świt prawdy lśni z grobu.
Wszyscy martwi śnią wieczną prawdę,
Żyły sekretnie penetrują ziemię,
Ten sam spokój wylewa się z każdego grobu,
Mimo, że kwiaty odmienne na nich kwitną.

Pomimo ciągłych przeszkód, wciąż działacie aktywnie i profesjonalnie; odnieśliście sukces w ryzykowaniu, o jakim inne grupy wolą nawet nie myśleć. Jaki jest właściwie wasz obecny status materialny? Jesteście przez kogoś finansowani? (ROCK – Jugosławia)

Nie szukamy i nie potrzebujemy specjalnych środków dla własnej reprodukcji, dla społecznej sytuacji (program ekonomicznej odnowy, rozwiązanie socjalno-ekonomicznego rozwoju...) tworzącej adekwatny nastrój, w którym LAIBACH organicznie odnawia, użyźnia i rozwija się bez żadnych wielkich wysiłków – materialnych, jak i duchowych: będziemy dumni nawet jeśli osiągniemy nasze cele nadzy.

Jakie są wasze plany na przyszłość? (MLADINA – Jugosławia)

Zapobiec politycznemu samobójstwu z rozsądną, kulturową strategią obronną.

Czy sądzicie, że wasze metody są wystarczająco efektywne? Co jeśli LAIBACH jest „pokonany”? (DJUBOKS – Jugosławia)

LAIBACH odnajduje modus operandi swoich prac w bogatym doświadczeniu współczesnej historii i nowoczesnych metod manipulacji. „Porażka” jest słowem, które nie istnieje w naszym słowniku.

Nasza komunikacja trwa poprzez formę pisaną. Depersonalizacja artysty jest jedną z przyczyn dlaczego LAIBACH wymaga takich wywiadów; czy jest to również jedyna przyczyna; np. czy uważacie, że sztuczność i „niedojrzałość” (rockowej) krytyki względem waszych idei jest nieznaczną czy główną przyczyną dla pisanej komunikacji? (DJUBOKS – Jugosławia)

Czy LAIBACH KUNST w ten sposób reprodukuje biurokrację jako jedną z konstytutywnych zasad totalitarnych rządów? Czy w ten sposób tworzy/ocala „image”? Jak daleko ten image sięga, lub, gdzie publiczny wizerunek się kończy a gdzie zaczyna się prywatność według kryteriów LAIBACH KUNST? (RADIO STUDENT – Jugosławia)

LAIBACH jest organizmem złożonym z jednostek jako jego organy. I te organy są podporządkowane całości, co oznacza syntezę wszystkich sił i ambicji członków całości. Cele, życie i znaczenia działalności grupy są wyższe – w sile i trwaniu – niż cele, życie i znaczenia jednostek, które ją tworzą.

Taka forma wywiadu jest ograniczeniem rozumowania, wewnątrz którego podmiot jest ochroniony przed pozorowaną ignorancją i komunikacją poprzez niekomunikację. Sposób swego formowania jest równocześnie także procesem ciągłej represji modeli lingwistycznych, i w ten sposób, również podmiotów ich tworzących. Taka forma redukuje możliwość indywidualnych wpływów na strukturę ekspresji samej w sobie do minimum; jest dyktatem poprzez totalitarną strukturę i rozumiana jako prawo do nierozumności. (LAIBACH przez to wciąż degraduje każdą komunikację na poziomie słowa, zwracając się w ideologiczną frazeologię). Asymilacyjna zdolność konsumenta jest ograniczona i polega na:

A: wiedzy o symbolu/symbolach
B: poziomie rozwoju konsumenta
C: technice percepcji (prędkość czytania)

Konsument może jedynie wpływać na trzeci czynnik, LAIBACH rekomenduje selekcję źródeł informacji.

Jesteście bezlitośni w waszej (nie)komunikacji z publiką, a wasze pisane oświadczenia są tak agresywne jak wasza muzyka: dlaczego wciąż powtarzacie te same odpowiedzi? (ROCK – Jugosławia)

Bezlitosność w słowach jest taką wygodną rzeczą: zawsze rani kogoś innego, podczas gdy nie jest przeszkodą dla nas; lecz historia uczy nas, że ciągłe powtarzanie nawet największego kłamstwa zamienia je w prawdę.

LAIBACH gwiazdą Bimfest 2009

LAIBACH pojawi sie jako gwiazda festiwalu Bimfest 2009, festiwal będzie miał miejsce 19. grudnia 2009 w Antwerpii. W grudniu tego roku wraz z LAIBACH koncertuje, jak wiadomo, Juno Reactor, tak więc w Belgii pojawii się również brytyjska grupa.

Więcej informacji nt. festiwalu tutaj.

"Brat moj" i "Smrt za smrt" w nowych aranżacjach

Na facebooku LAIBACH pojawiły się fragmenty występu LAIBACH podczas festiwalu "Amphi", gdzie m.in. grupa zaprezentowała w nowych aranżacjach dwa swoje utwory z pierwszej połowy lat 80. ubiegłego wieku, tj. "Brat moj" oraz "Smrt za smrt". Na facebooku można je usłyszeć. Odebrano im część mistycznego klimatu na rzecz melodyki i rytmiki, czyli jak na twitterze NSK można było wyczytać: LAIBACH dodaje nowego wymiaru swoim starszym kompozycjom. Przypomnijmy, że nie po raz pierwszy LAIBACH dokonuje zmian w swych utworach z lat 80., na reedycji albumu "Rekapitulacija 1980-1984" można usłyszeć przerobione pod koniec lat 90. wersje "Vade retro Satanas" i "Smrt za smrt", a "Brat moj" pojawiał się pod różnymi tytułami na kilku wydawnictwach związanych z grupą.

Nowe aranżacje pojawią się w pełnej krasie podczas koncertu w Lublanie 18.09.2009, gdzie wraz z LAIBACH wystąpi Juno Reactor.

Walk into the Universe of LAIBACH KUNST MACHINE - część II

Wycinki z wywiadów LAIBACH
1980-1985 część 2.

Pytanie: Projekty studyjne LAIBACH bardzo różnią się od granych na żywo: nagrania coraz silniej wyrażają raczej proste trendy nagrywania płyt, podczas gdy na koncertach sięgacie po całkowity eksperymentalizm, który jest również bliski awangardzie muzyki klasycznej. Jaka jest jednocząca charakterystyka? (GLASEBNA MLADINA – Jugosławia)

LAIBACH: Militarny klasycyzm jest formą, która jednoczy mechaniki organicznego rytmu i konfuzję intuicyjnych, dźwiękowych interwencji w Harmonię Pięknej Idei. Zmonopolizowaliśmy prawo do chaosu, by podkreślić porządek. Różnica między pracą studyjną a koncertowymi wydarzeniami bazuje na rozważeniu kontekstu natury medium.

P: Wasze nowe nagrania są bardziej otwarte, bardziej populistyczne: czy jest to trend „otwierania się” LAIBACH czy coś innego? (RADIO STUDENT – Jugosławia)

P: Jest kilka mentalnie disco utworów na waszych nagraniach, niektóre są nawet potencjalnymi hitami disco. Relacja: LAIBACH – słuchacze tanecznych parkietów? (GLASEBNA MLADINA – Jugosławia)

Jawna techno-rewolucja naszej muzyki ma paralele we wzroście i multiplikacji maszyn. Jesteśmy zafascynowani estetyką disco i wprowadzenie elementów disco w produkcję naszej muzyki nie jest nowością. Wpływa jedynie na oczyszczenie i apostrofizację rytmu, który jest – jako regularna powtarzalność – najczystszą formą militarnie zorganizowanej rytmiczności stechnicyzowanej produkcji i klasycystycznym pięknem. Rytm disco stymuluje automatyczny mechanizm i współtworzy industrializację świadomości zależnie od modelu totalitarnej i industrialnej produkcji.

P: Jak powstaje wasza muzyka? Czy komponujecie ją czy pojawia się spontanicznie? Jaka jest jej „muzyczna” wartość? (MLADINA – Jugosławia)

Wysiłek osiągania kompozycji upewnia nas w sterylności tego procesu. Kompozycja jest całkowicie strukturalna; proces komponowania jest dyktowanym gotowym produktem. Industrialna produkcja jest znaczeniowo rozwijająca, lecz jeśli wyciągniemy z tego procesu element chwili, tym samym przeznaczymy go do mistycznego wymiaru (antypoda: historia – mistycyzm) alienacji, który odkrywa magiczny komponent procesu industrialnego. Techniczna reprodukcja uwalnia praktykę rockową z pasożytniczej funkcji w rytuale; zamienia ją na inną funkcję: fundację w polityce. Ale! Nasze politycyzowanie dźwięku może być całkowicie dźwięczne.

P: Czy ci ludzie, którzy słyszą w waszych procedurach emfatycznych modulacji futuryzmu, dadaizmu i duchampianowskiego flirtu z „industrialem” początku tego wieku, mają rację? (DJUBOKS – Jugosławia)

Każde wskrzeszanie przeszłości, jako formę tego, co jest współczesne, ukrywa kreatywny letarg. Jesteśmy obeznani z aberracjami i sprzecznościami dysiluzorycznej artystycznej awangardy. Nie mamy zamiaru reprodukowania lub interpretowania jej. Ideologia „przerastania” została przerośnięta i nie może się nigdy zdarzyć, że odbiorca-konsument myli opakowanie ze sztuką. Cała nasza praca, obecna i przyszła, musi pozostawić za sobą wszelkie przeszłe prace, niezależnie od ich wspaniałości. Martwa przeszłość nie powinna być żadnym wyzwaniem dla nas, którzy żyją!

P: Jaka jest relacja między LAIBACH KUNST a Słowenią czy światową, historyczną awangardą, z odniesieniem do faktu, że jej pierwsze pokolenia działały w czasie (powstawania) totalitarnych reżimów? Czy LAIBACH KUNST jest awangardą? (RADIO STUDENT – Jugosławia)

Kiedy mówimy o awangardzie, wierzymy, że najpiękniejsze ze wszystkich były performance tych „awangardowców”, którzy działali między 1920 a 1940 rokiem w Rzymie raz w roku i wykonywali wyjątkowo uzdolnioną cielesną musztrę. W ten sposób szkolona młodzież między latami trzydziestymi a osiemdziesiątymi była nazywana. Ruszali swymi smukłymi kończynami i ciałami w precyzyjnym rytmie jak pojedynczym ciałem.

W okresie feudalnym, termin „awangarda” oznaczał psy łowieckie podczas polowania. Później, trofeum, które zostało upolowane i wydarte przez nowoczesną awangardę stało się samym człowiekiem. Historia światowej sztuki awangardy jest symptomem agonii świata, złapanego w demonizację naczelności i materii. „Śmierć sztuki”, ku której ostatnie ruchy awangardowe zmierzały oznacza „śmierć człowieka”. Nie plamimy naszych rąk taką krwią.

P: Czy LAIBACH jest tryumfem konceptualizmu czy, taki jak jest, przygotowawczą fazą ku tryumfowi kreacji? (DJUBOKS – Słowenia)

Jeśli termin „konceptualizm” znaczy pewną artystyczną praktykę (i ideę) nowoczesnej sztuki, która wyrzeka się własnej aktualizacji, wtedy LAIBACH nie ma nic wspólnego z tą praktyką, za wyjątkiem przeciwstawności. LAIBACH artykułuje siebie poprzez swoje własne aktualizowanie i oznacza tryumf ponad konceptualizmem. Każda klasyfikacja i determinacja z punktu widzenia podstawowej tendencji LAIBACH jest nieprawidłowa i bezsensowna, jednakowoż w obrazie i słowie nie odrzucamy określenia „transhistorycznego (realnego) realizmu” jako przygotowawczej fazy ku tryumfowi „monumentalnej retrogardy”.

P: Rozważając przemysłową religijność i religijny przemysł jako podstawowy wyróżnik waszych czasów, jaka jest nowa pozycja LAIBACH względem POP sztuki? (DJUBOKS – Jugosławia)

POP sztuka jest tylko jedną z form reakcyjnego realizmu; świadomej reprodukcji bez poszukiwania i ekspozycji znaczenia pokazanego (jak nowoczesny realizm wymaga). Odrzucenie znaczenia tego co jest ukazane indykuje opór pokazywania prawdy i jej otwartą represję. Co więcej, POP sztuka jest połączona poprzez odległą, sztuczną ironię z pewnym aspektem socjalnego nihilizmu; LAIBACH KUNST wznosi się ponad takie tendencje i chce pokazać prawdę, taką jaka powinna być, przywracając rzeczom i ludziom ich nieskażone znaczenie.

P: Jaka jest postawa LAIBACH względem tradycyjnej sztuki? Całkowita negacja, krytyczna akceptacja czy absolutna autonomia w relacji do innych typów sztuki? (DJUBOKS – Jugosławia)

Rządząca klasa musi twardo dyktować gatunki tradycyjnej sztuki poprzez jej polityczne, estetyczne i ideologiczne mechanizmy, otaczając ją charakterystykami wieczności, niezmienności i ostateczności. Pozycja LAIBACH wobec tradycyjnej sztuki to selekcja, która musi na nowo odkryć i ocenić historię, zwrócić władzę instytucjom i konwencjom oraz zmniejszyć dystans między artystyczną ekspresją a kolektywnym consensusem.

P: LAIBACH KUNST, które w swej muzycznej produkcji czerpie z udogodnień „wysoko uprzemysłowionej” technologii masmediów jest bardzo zaskakujące w swej elementarnej technice malarskiej (olej na płótnie)... (RADIO STUDENT – Jugosławia)

Początkowy punkt naszych działalności znajduje się w zunifikowanym koncepcie, który wyraża się w każdym medium właściwie do jego praw. LAIBACH używa pop mediów w swej muzycznej produkcji, podczas gdy w malarstwie podejmuje pod rozwagę klasyczne wartości autentycznej sztuki. Autentyczna sztuka ma swą własną myśl, swą własną historię, swą własną tradycję, swą własną przyczynę istnienia i swój własny porządek. Ma swą własną wieczną technikę – i to jest olej na płótnie. Technika odgrywa ważną rolę w powstawaniu obiektywnego wyglądu, tak jak jest wymagana przez esencję figuralnej sztuki. Im bardziej obecność ręki jest zauważalna w wykonywaniu, tym bardziej obiektywny jest obraz. Ta realizacja ceni tradycyjną technikę i użycie trwałych materiałów.

P: Jedna z waszych prac ma nagłówek „KUNST IST POLITISCH”. Do jakiej rozciągłości odnosi się to poza kontekst samego dzieła sztuki („rozwinięte flagi na fladze”), i poza kontekst LAIBACH KUNST? (RADIO STUDENT – Jugosławia)

„Jestem artystą, a nie politykiem. Kiedy kwestia polska zostanie w końcu rozwiązana, chcę zakończyć swoje życie jako artysta.”
Adolf Hitler, 1939

„Polityka jest najwyższą i wszechobejmującą sztuką, i my, którzy tworzymy współczesną słoweńską sztukę postrzegamy siebie jako polityków.”
LAIBACH, 1985

P: Podczas gdy większość totalitarnej, porządku społecznego, sztuki jest często hiperklasyczna, „utopijna”, raczej pokorna i „po bezpiecznej stronie”, bezproblemowa, sentymentalna jeśli chodzi o człowieka, LAIBACH KUNST jest agresywnie prowokacyjne, nieprzyjemne i aroganckie – i to są charakterystyki, które państwo, jakie (najwyraźniej?) wspieracie prawdopodobnie toleruje z trudnością. Czy LAIBACH dąży do własnego zniszczenia/obalenia? (NME – Wielka Brytania)

LAIBACH jest zcentralizowanym arsenałem wiecznych artystycznych znaczeń, które nie wymagają wysiłku, by je zaakceptować lub odrzucić, tak jak się to ma w przypadku zdegenerowanej sztuki. W związku z tym, LAIBACH dąży, po pierwsze i przede wszystkim, do obalenia zdegenerowanej sztuki.

P: Dlaczego „Trasa Okupowanej Europy”? (RADIO STUDENT – Jugosławia) („Trasa Okupowanej Europy” – pierwsza trasa LAIBACH)

Europa jest zachodnią częścią Azji. Z powodu swej kulturalnej, politycznej i ekonomicznej roli na świecie jest uważana za specjalny, uprzywilejowany kontynent.

Nazwa Europy pochodzi z Asyryjskiego słowa ereb, które znaczy „zachód słońca” lub „zachodzenie” w ogóle. Grecy zaadaptowali je z fenickiego, w znaczeniu zachodniego wybrzeża morza Egejskiego. W końcu cały kontynent został tak nazwany.

Dzisiejsza kulturalnie, politycznie, ekonomicznie i militarnie podzielona Europa jest niestabilnym, nerwowym centrum i barometrem światowych wydarzeń. „Stan okupacji” jest kategorycznym imperatywem jej roli i istnienia.

P: Reakcje zagranicznej prasy były gwałtowne i raczej „silne”. Czy była to odpowiedź tylko na same koncerty, na image LAIBACH czy sprowokowaliście ich w jakiś inny sposób? (RADIO STUDENT – Jugosławia)

LAIBACH praktykuje prowokację na wyalienowanej świadomości, lecz prowokacja nie służy własnemu celowi, ani nie jest podstawową metodą naszych działań. Prowokacja LAIBACH jest konsekwencją wewnętrznej witalności ducha, energii, która jest gwałtownie uwalniana przy każdym ponownym wcieleniu Idei i przy każdej realizacji jej płodności z każdym wypełnieniem stosownej przestrzeni.

P: Jaka jest wasza opinia na temat zachodniej prasy muzycznej, która, ogólnie, przyjęła was różnymi recenzjami? (SPEX – Niemcy Zachodnie)

Zachodnia prasa jest przedłużeniem i dyktatem gospodarki rynku, która kreuje swą prawdę zależnie od obecnych potrzeb logiki rynku, i która nie widzi, nie potrzebuje lub nie uświadamia sobie rywalizacji poza jej ekonomicznymi limitami. W tej perspektywie nasze występy w Zachodniej Europie reprezentują bolesne wszczepienie obcego ciała w rozkładające się wnętrzności nienasyconego zwierzęcia.

P: Czy LAIBACH KUNST używa totalitarnych mechanizmów jako celi artystycznych, czy jako krok ku stworzeniu totalitarnego państwa? Jeśli to drugie jest prawdą, jaka będzie rola LAIBACH? (NME – Wielka Brytania)

LAIBACH nie jest konsekwencją jakiegoś procesu intelektualnego. Jest faktem tego samego mechanizmu (immanentnego, konsystentnego ducha), który zmusza go do stworzenia i życia tak, jak żyje; jest to państwo-czyn, gdzie intuicja, jako magiczny akt w rytmie ludzi i rzeczy, decyduje o kierunku, bez oferowania lub szukania wyjaśnień. Orientacja w kierunku pracującego człowieka, jako podstawowa wartość systemu, definiuje społeczny i materialny status i przez to jego artystyczne cele.

My, LAIBACH, jesteśmy inżynierami ludzkich dusz.

Johann Sebastian LaiBach po raz kolejny

Kolejny koncert LAIBACHKUNSTDERFUGE prezentujący interpretację "Kunst der Fuge" Johanna Sebastiana Bacha w wykonaniu LAIBACH odbędzie się w Słowenii, w Ravne na Koroškem w KMKC KOMPLEKS, 28. sierpnia o godzinie 21.

VolksWagner i Żelazne Niebo

VOLKSWAGNER pojawi się jako wydawnictwo studyjne. Tej informacji można było się spodziewać. Nie znana jest jeszcze data premiery, jednak wiadomo, że wersję studyjną współprodukować będzie Juno Reactor.

Potwierdzają się również informacje co do tego, że LAIBACH ułoży ścieżkę dźwiękową do filmu. Jest to ambitna produkcja zatytułowana "Iron Sky", produkowana przez twórców "Star Wreck" - najsłynniejszego filmowego projektu internetowego wszechczasów. LAIBACH zaprosił do współpracy przy komponowaniu muzyki Juno Reactor. Premiera planowana jest na rok 2011.

Koncert LAIBACH i Juno Reactor

Z annałów kreatywności w muzyce.

Premierowy wspólny koncert grupy LAIBACH oraz intermediowego projektu Juno Reactor odbędzie się w hali Kino Siska w Lublanie 18.09.2009. Techniczne właściwości i sceniczne możliwości wielkiej hali doprowadzone do granic możliwości.

LAIBACH przearanżował swoje utwory z pierwszej połowy lat 80. ubiegłego wieku i zaprezentuje nowe aranżacje, prawdopodobnie nowe wersje pojawią się tylko na premierowym koncercie. Jeśli tak, nie wiadomo co zagra LAIBACH oprócz nich.

Juno Reactor natomiast przedstawi wybrane starsze kompozycje oraz utwory z ostatniego albumu "Gods and Monsters". Gościnnie wystąpią bębniarze i muzycy z Afryki oraz słynny japoński gitarzysta znany z grup X-Japan oraz S.K.I.N. Sugizo.

Oprócz tego, jeśli gwiazdy ułożą się w odpowiedniej konstelacji, LAIBACH i Juno Reactor zagrają część koncertu wspólnie.

Więcej informacji tutaj.

Walk into the Universe of LAIBACH KUNST Machine - część I

Wycinki z wywiadów LAIBACH
1980-1985 część 1.

PYTANIE: Jak i kiedy powstała grupa LAIBACH? W jakich okolicznościach i z jakich powodów? (DJUBOKS – Jugosławia)

LAIBACH: Utworzenie grupy jest blisko związane z powstaniem nowoczesnej świadomości i nowych socjoekonomicznych relacji, których funkcja i znaczenie zostały dokładnie odkryte w Trbovlje, mieście z silnymi rewolucyjnymi i industrialnymi tradycjami.

Ruch robotniczy odegrał ważną rolę w okresie między dwiema wojnami światowymi w regionach Zasavje, ściślej mówiąc w Trbovlje, Zagorje i Hrastniku. Pracownicy, prowadzeni przez ich partię, stopniowo przejęli przewodnią rolę w narodzie słoweńskim i w następnym okresie – podczas Narodowej Wojny o Wolność i rewolucji socjalistycznej – wypełnili tę rolę poprzez zabezpieczenie Słoweńcom ich wolności, ich własnego państwa, społecznej swobody i drogi ku socjalizmowi.

W latach między dwiema wojnami, zostały założone Partia Komunistyczna w górniczych obszarach i „Komuna Trbovlje”. Wybuchł największy strajk górników i pierwsze akcje faszystowskie krwawej organizacji jugosłowiańskich nacjonalistów „Orjuna” zostały powstrzymane. Górnicy okupowali kopalnie i rozpoczęli łamiący serca strajk głodowy. Młodzież Zasavje okazała wielkiego ducha walki, a żony górników aktywnie brały udział w wydarzeniach społecznych. Podczas tego okresu, wielkie, kulturalne społeczności robotnicze zostały utworzone w Zasavje. Kultywowały one teatr, śpiew i muzykę. Poeci, pisarze i aktorzy się wyłonili. Pierwsi robotniczy atleci i alpiniści, pierwsze grupy dziecięce jako awangarda przyszłych pionierów, pojawili się.

Socjalistyczna idea, która nadeszła do regionów górniczych w ostatniej kwarcie poprzedniego wieku stopniowo uchwyciła robotnicze umysły. Komuniści, którzy byli biegli w publicznych działaniach jak i w nowych formach podziemnych ruchów, stali się inspiracją dla robotników. Socjalistyczne idee stały się żywym przewodnikiem czynów, przygotowań i wykonania socjalistycznej rewolucji, „ostateczna, decydująca bitwa” została ogłoszona przez „International”. Reformy, które walczyły by utrzymać kapitalistyczny porządek przestały być esencją i znaczeniem walki robotników; zostały zastąpione przez zadanie wyrzucenia burżuazji i walki o rządy klasy robotniczej. W 1924 roku poeta-górnik napisał:

Rebelia jest wieczną siłą życia
Rebelia jest modlitwą ułożoną przez masy
Rebelia jest krokiem ku świątyni zmartwychwstania
Rebelia jest gniewem zakorzenionym w głodzie
Rebelia rodzi nowe światy!

Dzisiaj, te obszary górnicze zmieniają swój wizerunek. Współczesny robotnik industrialny żyje wśród fabryk i kopalń, nie jest już cicho przykuty do swej górskiej doliny. Stał się pracującym, socjalistycznym człowiekiem, z naturalnym instynktem i czuciem klasowej przynależności. Kilka miast pokazuje tak wielki antagonizm między starym a nowym jak Trbovlje. Spuścizna poprzedniej, kapitalistycznej społeczności musiała zwolnić miejsce nowemu, socjo-ekonomicznemu porządkowi, prowadzonemu przez wciąż atakowaną klasę robotniczą, przez wszystkich pracujących ludzi i obywateli, którzy brukują drogę przyszłego postępu poprzez satysfakcjonowanie kolektywnych i ogólnych interesów.

Grupa LAIBACH została założona w Trbovlje w 1980 roku.

P: Czy istnieje oficjalny bądź nieoficjalny manifest grupy? (Djuboks – Jugosławia)

Każdy historyczny manifest, jako program, zbiór celów, form i zasad ruchu jest podstawowo niekompletny, obciążony sam sobą i pozostawiony dynamizmowi czasu (np. Komunistyczny Manifest, 1848, Futurystyczny Manifest, 1909), który odkrywa krótkotrwałość, demagogiczny charakter jego założeń. LAIBACH jest realizacją uniwersalności czasu; nasza zorganizowana działalność jest intensywną agitacją i ciągłą, systematyczną, propagandową i ideologiczną ofensywą. W utrzymaniu tego, nasze podstawowe, orientacyjne punkty są wciąż przedyskutowywane i poprawiane. Przez to program nie jest teorią dogmatów, lecz jest wciąż modyfikowany, jest tematem dynamicznej transformacji, etc., ciągłego korygowania i przedefiniowywania. Kompletna przypominająca manifest wersja przez to nie istnieje, lecz podstawowe tezy i dokumenty programowe są sformułowane i usystematyzowane w kilku regionalnych grupach i skoncentrowane w nich poprzez 10 Punktów Traktatu. Tych dziesięć punktów reprezentuje fundamentalny program doktryny LAIBACH KUNST.

P: Kiedy zostałem zaproszony do Lublany krótki czas temu (na Science-Fiction Festival), natychmiast zauważyłem na mapie, że dawna nazwa Lublany to – Laibach. Dlaczego wybraliście tę nazwę? Czy ma to coś wspólnego z waszym wizerunkiem? (SPEX, Niemcy Zachodnie)

Nazwa oznacza urzeczywistnienie idei na poziomie enigmatycznego, kognitywnego symbolu. Nazwa LAIBACH po raz pierwszy pojawiła się w 1144 roku jako oryginalna nazwa Lublany, miasta „przy strumieniu” (Bach) i „wrzosowisku” (Laibach). Pojawia się ponownie podczas rządów Austro-Węgierskiej monarchii, tym razem jako alternatywa dla wersji słoweńskiej. „LAIBACH” ponownie pojawia się w 1943 roku, po kapitulacji Włoch podczas Drugiej Wojny Światowej, kiedy Niemcy przejęły kontrolę nad miastem. Był to okres, w którym Naziści i Belogardisti (Biała Gwardia) aresztowali, torturowali i mordowali tych obywateli Lublany, którzy nie wierzyli w zwycięstwo Trzeciej Rzeszy. W 1980 roku, z wyłonieniem się kulturowej grupy młodzieżowej, nazwa LAIBACH pojawiła się po raz czwarty, sugerując specyficzne możliwości dla uformowania spolitycyzowanej – systematycznie ideologicznej – sztuki, jako konsekwencja wpływu polityki i ideologii. W tym znaczeniu, nazwa sumuje horror wspólnoty totalitaryzmu z alienacją wygenerowaną przez produkcję w formie niewolnictwa.

P: Jakimi zasadami LAIBACH manipuluje w tworzeniu atmosfery podczas koncertów? (DJUBOKS – Jugosławia)

Nasz występ ma oczyszczającą (EGZORCYZM) i regenerującą (MIÓD + ZŁOTO) funkcję. Z mistyczną, erotyczną, audiowizualną konstytucją ambiwalencji strachu i fascynacji (która działa na świadomość w pierwotny sposób), ze zrytualizowaną demonstracją politycznej siły, i z innymi manipulacyjnymi osiągnięciami, LAIBACH praktykuje dźwięk/siłę w formie systematycznego (psychofizycznego) terroru, jako terapię i zasadę społecznej organizacji.

Cel: sprowokować maksymalną ilość kolektywnych emocji i uwolnić automatyczną odpowiedź mas;

Konsekwencja: efektywne zdyscyplinowanie rewolucyjnej i wyalienowanej widowni; obudzenie uczucia całkowitej przynależności i poświęcenia Wyższemu Porządkowi;

Rezultat: przez zaciemnienie jego intelektu, konsument jest zredukowany do stanu pokornej skruchy, która jest stanem kolektywnej bezmowy, która w odwrocie jest zasadą społecznej organizacji.

P: Jak usprawiedliwiacie przemoc, której używacie wobec widowni (agresywny dźwięk, męcząca powtarzalność, oślepiające światło wycelowane w widownię, wielkie czarne banery i plakaty z pięścią)? (ROCK – Jugosławia)

Kiedy społeczny antagonizm kumuluje się w politycznych i ekonomicznych kryzysach, tylko siła pozostaje „ultima ratio” społecznej integracji. Siła musi przyjąć formę systematycznego (fizycznego i psychicznego) terroru, zorganizowanego zgodnie ze społecznymi relacjami: terror przyjmuje funkcję produktywnej siły, wzmagając dyscyplinę i adaptację mas do istniejących relacji produkcji i istniejącego aparatu produkcji. Systematyczny terror staje się konstytutywnym instrumentem rządu.

Przez to przemoc nie jest systemem lub estetyką, i tym bardziej nie jest rozrywką. Przemoc jest brutalną koniecznością, której ulegliśmy.

P: Z etycznego punktu widzenia, wasze występy były opisane jako niemoralne. Jaki jest wasz komentarz? (ROCK – Jugosławia)

W sztuce, moralność jest nonsensem; w praktyce jest niemoralna; w ludziach jest chorobą.

P: Kto jest waszymi modelami; skąd bierzecie swoje idee? Z pewnością nie twierdzicie, że te idee są wasze? (RTV LJ – Jugosławia)

P: Czy łączycie produkcję LAIBACH z jakimiś podobnymi (współczesnymi) osiągnięciami za granicą (mam na myśli różne pola artystycznej produkcji na myśli)? Jaka jest wasza reakcja na twierdzenia krytyków, że This Heat i Throbbing Gristle dostarczyli wam podstawowych (nie tylko muzycznych) inspiracji? (DJUBOKS – Jugosławia)

Za granicą, jak i w domu, w każdym wieku istnieje masa autorów, którzy budują swoją pracę (i życie) na podobnej estetyce co LAIBACH. Niektórzy zbliżyli się do perfekcji w swoich ekspresywnych wysiłkach, głównie dzięki historycznym warunkom, w jakich żyli i pracowali. W konsekwencji, LAIBACH rozpoznaje wpływy (oryginalność jest iluzją fałszywych rewolucjonistów), lecz jedynie jako fizycznie konieczne wpływy drugiej ważności, które są wcielone w nas tylko jako historyczna baza obecnej chwili (i ich wybór jest nieograniczony). Dlatego też każda klasyfikacja i determinacja jest błędna w założeniu do pierwotnej tendencji LAIBACH. Naszymi podstawowymi inspiracjami (głównymi modelami, które nie są modelami przez formę, lecz są materiałem manipulacji LAIBACH) pozostają: industrialna produkcja, Nazi Kunst, totalitaryzm, bruityzm... i, oczywiście, disco.

P: Kiedykolwiek czytam relację z jakiegoś waszego koncertu, mam wrażenie, że krytycy mają problemy z waszym wizerunkiem, ideologiczną platformą i politycznymi konotacjami. Dlaczego, według was, ludzie są tak poważni na waszych koncertach? ...nie są pewni czy jesteście faszystami czy nie... przynajmniej tak było w Niemczech. A wasz występ w Hamburgu: mimo wyjątkowego koncertu, wiele osób opuściło salę koncertową. Jak to wyjaśnicie? Czy lubicie kiedy reakcje publiki są tak silne, silniejsze niż w stosunku do jakiejkolwiek innej grupy? (SPEX – Niemcy Zachodnie)

Nasza ekspresja jest wielowarstwowa, więc z tylko jedną konfrontacją z nią, jest niemożliwe poznanie jej struktury. Prowokuje tych, którzy nie mają energii by zrekonstruować i zrozumieć idei LAIBACH (demaskacja społecznych neuroz). Lecz ci, którzy mądrze sięgną myśli są wybranymi swoich czasów. LAIBACH jednoczy wojowników i oponentów w ekspresji krzyku statycznego totalitaryzmu.

P: Czy sądzicie, że jesteście bardziej efektywni, naprzeciw wysublimowanej lub nieprzygotowanej widowni, „niepoinformowanej” o odpowiedzi na wasz typ muzyki? (NME – Wielka Brytania)

Widownią LAIBACH jest każda widownia, która akceptuje ekstremalną pozycję współczesnej (post)industrialnej produkcji. Identyfikacja z naszymi pozycjami jest możliwa przez środki intelektu lub intuicji w schizofrenicznym osobniku, który jest, w procesie degeneracji, całkowicie wyalienowany ze społeczeństwa (mobilizacja niestabilnych jednostek). Widownia może dodać naszej demonstracji codzienną praktykę politycyzowania, pragnienie wiedzy i wymiar satysfakcji.

P: Czy wasza koncepcja i ważność, którą przypisujecie przemysłowi wewnątrz struktury państwa nie są raczej nostalgiczne? Mam na myśli rosnącą liberalizację od pracy i przemysłu, wzrost automatyzacji etc., który oznacza, że „idealne warunki” (ograniczony wolny czas) dla takiego zrozumienia przemysłu są wykluczone. (NME – Wielka Brytania)

Pojęcie industrializacji jest wieczne. Rozwija się jako „oprogramowanie” automatyzacji, niezależnie od produkcji, która jest transferowana do niewyeksploatowanych regionów świata. Industrializacja tak zwanego „trzeciego świata” wyłania się na bazie automatycznej eksploatacji taniej siły roboczej. „Idealne warunki” ograniczonego wolnego czasu są, w założeniu takiej ekonomicznej transplantacji produkcji i nowo stworzonych relacji produkcji (obustronnie), bardzo wyraźne. Upadek Brytyjskiego Imperium i utworzenie „kolonialnej” zależności od USA są wynikiem tego samego ekonomicznego procesu.

Ewaluacja wolnego czasu jest wykonana w industrialnych terminach (również poprzez magazyny muzyczne, jak NME); jest złożonym odbiciem obiektywnej sytuacji. Od początkowej pozycji władzy, zdeterminowanej przez ideologię klasy rządzącej, masowa komunikacja przejmuje kreatywną motywację, siłą wprowadzając pasywność w ekonomiczne, polityczne, intelektualne i kulturalne życie (proces depolitycyzacji). W ten sposób, Kulturindustrie – poprzez formowanie i kierowanie wolnymi zajęciami (relaks, rozrywka, sport, kultura...) – wspiera Progres Industrialnej Osobowości.

P: Mówicie, że „potrzeba autorytetu jest silniejsza niż chęć niezależności” (LAIBACH, Wszechmoc Machiny Państwowej, publikacja SKUC, 1983); jak usprawiedliwiacie takie oświadczenie w świetle Jugosłowiańskiej Walki Narodowego Wyzwolenia (opór przeciw nazizmowi) i powojenne „niezrzeszenie” (odrzucenie subordynacji względem silniejszej władzy)? (NME – Wielka Brytania)

AUTORYTET jest siłą woli, która subordynuje naszą (LAIBACHa) działalność do swojego własnego celu. Niezależność i pewna autonomia są obligatoryjne z punktu widzenia autorytetu artystycznej praktyki. Psychohistoryczna dyslokacja jest problemem kolektywnej świadomości w swych poszukiwaniach symbolicznych form jako kolektywnego wyrażenia; jest niezdolnością do wyjścia z indywidualnej egzystencji jako maszyny, co jest neurozą śmierci. Propaganda jest aspektem masowej komunikacji, która działa jako psychohistoryczna dyslokacja wiecznych wizualnych i dźwiękowych koncepcji i przez to wspiera niezrzeszenie. NIEZRZESZENIE jest potrzebą zależności i zależność formuje procesy kreacji siły woli, która jest AUTORYTETEM.

P: Jak w ogóle rozumiecie wolność? (DJUBOKS – Jugosławia)

Obraz wolności zmienia się z czasem: wolność, która jest możliwa w okresie prosperity jest niedozwolona gdy rządzi niedostatek. Nasza wolność jest wolnością tych, którzy myślą podobnie.

Open your eyes and rise with us - LAIBACH Videos IX

15. "Anglia" pochodzi z albumu "Volk" oraz singla "Anglia". W teledysku widać postać Borisa Benko pochodzącego z zespołu Silence, który współpracował z LAIBACH podczas pracy nad albumem "Volk". Oprócz tego Primoz Hladnik z Silence grał na klawiszach podczas tras koncertowych związanych z "Volk", a Boris pojawia się gościnnie na wokalach podczas niektórych koncertów, np. w Trbovlje czy Londynie, śpiewając w utworach "Nippon" oraz "Slovania", czasem śpiewał również podczas całej pierwszej części koncertu, np. w Moskwie. Wg pierwotnych planów Boris miał brać udział w całej trasie lecz z powodu choroby nie udało się ich zrealizować, a jego miejsce zajęła udanie Mina Spiler z zespołu Melodrom, która również pojawia się na albumie "Volk", jak i remixie LAIBACH utworu "Ohne dich" niemieckiego zespołu Rammstein. Podczas kilku koncertów jej miejsce zajmowała Jadranka Juras. Teledysk "Anglia" wyreżyserował Saso Pogdorsek w 2006 r., a odnaleźć go można na DVD "Volk Dead in Trbovlje".

<

16. "Slovania" pochodzi z albumu "Volk", teledysk wyreżyserowany przez Saso Podgorska w 2007 r. łączy ujęcia na żywo z filmem wyświetlanym podczas wykonywania utworu podczas koncertów. Teledysk odnaleźć można na DVD "Volk Dead in Trbovlje".