Wycinki z wywiadów LAIBACH
1980-1985 część 3.
PYTANIE: Rozważając (wizualny, imaginatywny) dodatek Jugosłowiańskiej historii, czy LAIBACH KUNST może „podróżować” efektywnie poprzez świat inny niż „dzieło sztuki”? (NME – Wielka Brytania)
LAIBACH: Nasycenie ideami jako produktami jest mentalnością języka (jak na przykład język twojego czasopisma), który zupełnie nie rozumie tego faktu. Skoro koncept w przejściu nie istnieje, LAIBACH jest „dziełem sztuki” jako językiem obiektywnego pragnienia.
Czy – skoro przybyliście do Anglii – zmieniliście taktyki waszej działalności w związku z nowym polem działania? Jeśli tak, co zrobiliście aby wasza sztuka była tak samo sugestywna jak w Jugosławii? (NME – Wielka Brytania)
LAIBACH rozumie ekonomiczny potencjał jako przyspieszony proces tłumaczenia. Wszystkie operacje są wewnątrz jego ram. Relacje z przyszłością mogą być zredukowane do zorganizowanej siły społeczeństwa jako władzy ponad możliwością, którą LAIBACH nazywa płodnością. Ta płodność jest – w Jugosławii i wszędzie – taka sama.
Jak wasze zachodnie doświadczenia wpłynęły na wiarę w waszą własną sztukę? Gdzie jest wasze miejsce w europejskiej kulturze? (NME – Wielka Brytania)
Zachodnia kultura, w fazie ekonomicznej degeneracji, straciła łączność z głównym sensem realności; zanik wartości uformował letargiczną, społeczną sytuację i sprowadził proces demoralizacji, który nie może zostać zatrzymany. Zdegradowane i odrzucone wartości wytworzyły pustą przestrzeń, w której LAIBACH się sytuuje. LAIBACH KUNST rozprzestrzenia wieczne, niezmodyfikowane kulturowe idee swego czasu i przestrzeni, dla wzrostu i pomocy wszystkim narodom, na wschodzie i zachodzie.
Czy wasze poglądy zmieniły się podczas podróży przez „Okupowanej Europie”? (NME – Wielka Brytania)
Podróż LAIBACH przez Europę jest łatwą ścieżką bez dylematów.
Podczas gdy tutaj (na zachodzie) możecie, najwyżej, dokładać do nadmiaru informacji – zagrożonych przez niebezpieczeństwo „końcowej eksplozji” – jesteście prawdopodobnie jedyną taką grupą w domu, w Jugosławii. Czy to wam pomaga czy działa przeciw wam? (NME – Wielka Brytania)
Semiotyczna ilość, która może doprowadzić do końcowej eksplozji nie istnieje. Manipulacja informacjami wymaga pewnej wiedzy i techniki, która osiąga możliwość „komunikacji”. W tym znaczeniu, jesteśmy – w domu i gdziekolwiek indziej – wewnątrz ram tego prawa. Wszystko nam pomaga.
Sprowokowaliście masowe oburzenie swoim wywiadem telewizyjnym, zostaliście potępieni jako neonaziści i gospodarz programu, Jure Pengov, nazwał was Wrogami Publicznymi Numer Jeden. Dzisiaj wiemy, że była to sprawa wzajemnej manipulacji... Dlaczego zdecydowaliście pojawić się w telewizji? Jaka była wasza podstawowa intencja? (ROCK – Jugosławia)
Potrzeba rozumowej, strukturalnej rekonstrukcji Organizmu i kolektywu, psychologicznej i fizycznej reorganizacji ducha żyjącej, produktywnej siły jest odkryta w okresie niemożliwej do pokonania przepaści między Ideą a jej realizacją; ustanowienie dalszej, dysiluzyjnej, technicznej świadomości jednostki, ze zdolnością maksymalnej identyfikacji, poświęcenia i subordynacji wyższemu, nadrzędnemu systemowi wartości (kolektyw, ideologia...) jest konieczna. Reformacyjne struktury potrzebują, dla realizacji takiego harmonijnego, socjalnego balansu, sprzymierzenia z progresem, stanowczością i włączeniem potężnego, funkcjonalnego systemu wzmocnienia masmediów, masmediów takich jak TELEWIZJA.
Telewizja jest, wewnątrz przemysłu świadomości (dodatkowo do systemu szkolnego) przewodnim gniciem procesu zuniformizowanej myśli. Program telewizyjny jest fundamentalnie zcentralizowany, z jednym nadajnikiem i masą odbiorników/konsumentów, podczas gdy komunikacja pomiędzy nimi jest zablokowana. Wiadomość telewizji przez swą naturę wymaga głębokiego zaangażowania wszystkich zmysłów, co wytwarza superprzepojenie. Takie przeciążenie sensorycznych ścieżek (całkowite skupienie na regionie percepcyjnym) skutecznie produkuje reakcje obronne organizmu; hipnotyczną apatię, brak krytycznej świadomości,... Kolektywne i głębokie doświadczenie wiadomości telewizyjnej prowadzi do wzrostu automatycznego oporu przeciw detalom kognitywnej analizy i wzywa do generalizacji emocjonalnego doświadczenia; telewizyjna personalność (telewizyjny pod/ob/iekt) staje się przestrzennie i chwilowo krótkowzroczny, niezdolny do analitycznego przewidywania konsekwencji lub przyczyn, i całkowicie zanurzony tylko w „obecnej chwili” telewizji. Telewizja przez to funkcjonalnie obniża analityczne zdolności i emocjonalne odpowiedzi, wytwarza apatię i intensywność, i jako taka, psychologicznie poucza i fortyfikuje konsumenta.
LAIBACH poprzez telewizyjną percepcję, przez prowokowanie kolektywnych emocji i automatycznych asocjacji służy jako zreorganizowana, duchowa zasada i jako znaczenie zachęty do pracy: przez zniszczenie każdego śladu indywidualności (krytyczny sąd) miesza jednostki w masę a masę w pojedynczy, pokorny kolektyw, odpowiedzialny za własny status w systemie produkcji.
Czy byliście urażeni kiedy nazwano was nazistami czy też jesteście chronieni przed takimi nieprzyjemnościami przez kolektywną pozę? (NME – Wielka Brytania)
Nie jesteśmy przeciw interpretacjom, które – potencjalnie – afirmują element alienacji. Nazwy (np. Nowe barbarzyństwo, Nowa racjonalność etc.) są zawsze dyktowane, przez co – w związku z percepcją mas – tworzą niejednoznaczność.
Nazizm skupił się na wybranych grupach i ustanowił zasadę przywództwa i wyznawców. LAIBACH nie jest zainteresowany dychotomiami. Nie może być urażony i nie musi się bronić, praktykowanie kontroli nie jest przedmiotem naszego stanowiska.
W różnych częściach Europy (i Jugosławii) byliście „znieważani” jako faszyści, komuniści, duchowi terroryści, radykałowie, elita, reakcjoniści, artyści... Jak skomentujecie te rozbieżności w tych ekstremalnie odmiennych określeniach? (ROCK – Jugosławia)
Jeśli zaszłaby taka potrzeba, pozwolilibyśmy sobie na luksus bycia arystokratami i plebejuszami, reakcjonistami i rewolucjonistami, legalnymi i nielegalnymi, tak jak uważamy, że pasuje to do miejsca, czasu i otoczenia, w którym musimy pracować i działać;
Przyjacielu, nie obawiaj się grobu!
Gdzieś szczęśliwi bracia, siostry wciąż mogą być odnalezieni –
Martwym dobrze się wiedzie.
Nie odwracaj się od ścieżki do nich wiodącej –
Tylko z nimi twa stopa odnajdzie odpoczynek.
Nie odwracaj wzroku od oglądania pogrzebów –
Świt prawdy lśni z grobu.
Wszyscy martwi śnią wieczną prawdę,
Żyły sekretnie penetrują ziemię,
Ten sam spokój wylewa się z każdego grobu,
Mimo, że kwiaty odmienne na nich kwitną.
Pomimo ciągłych przeszkód, wciąż działacie aktywnie i profesjonalnie; odnieśliście sukces w ryzykowaniu, o jakim inne grupy wolą nawet nie myśleć. Jaki jest właściwie wasz obecny status materialny? Jesteście przez kogoś finansowani? (ROCK – Jugosławia)
Nie szukamy i nie potrzebujemy specjalnych środków dla własnej reprodukcji, dla społecznej sytuacji (program ekonomicznej odnowy, rozwiązanie socjalno-ekonomicznego rozwoju...) tworzącej adekwatny nastrój, w którym LAIBACH organicznie odnawia, użyźnia i rozwija się bez żadnych wielkich wysiłków – materialnych, jak i duchowych: będziemy dumni nawet jeśli osiągniemy nasze cele nadzy.
Jakie są wasze plany na przyszłość? (MLADINA – Jugosławia)
Zapobiec politycznemu samobójstwu z rozsądną, kulturową strategią obronną.
Czy sądzicie, że wasze metody są wystarczająco efektywne? Co jeśli LAIBACH jest „pokonany”? (DJUBOKS – Jugosławia)
LAIBACH odnajduje modus operandi swoich prac w bogatym doświadczeniu współczesnej historii i nowoczesnych metod manipulacji. „Porażka” jest słowem, które nie istnieje w naszym słowniku.
Nasza komunikacja trwa poprzez formę pisaną. Depersonalizacja artysty jest jedną z przyczyn dlaczego LAIBACH wymaga takich wywiadów; czy jest to również jedyna przyczyna; np. czy uważacie, że sztuczność i „niedojrzałość” (rockowej) krytyki względem waszych idei jest nieznaczną czy główną przyczyną dla pisanej komunikacji? (DJUBOKS – Jugosławia)
Czy LAIBACH KUNST w ten sposób reprodukuje biurokrację jako jedną z konstytutywnych zasad totalitarnych rządów? Czy w ten sposób tworzy/ocala „image”? Jak daleko ten image sięga, lub, gdzie publiczny wizerunek się kończy a gdzie zaczyna się prywatność według kryteriów LAIBACH KUNST? (RADIO STUDENT – Jugosławia)
LAIBACH jest organizmem złożonym z jednostek jako jego organy. I te organy są podporządkowane całości, co oznacza syntezę wszystkich sił i ambicji członków całości. Cele, życie i znaczenia działalności grupy są wyższe – w sile i trwaniu – niż cele, życie i znaczenia jednostek, które ją tworzą.
Taka forma wywiadu jest ograniczeniem rozumowania, wewnątrz którego podmiot jest ochroniony przed pozorowaną ignorancją i komunikacją poprzez niekomunikację. Sposób swego formowania jest równocześnie także procesem ciągłej represji modeli lingwistycznych, i w ten sposób, również podmiotów ich tworzących. Taka forma redukuje możliwość indywidualnych wpływów na strukturę ekspresji samej w sobie do minimum; jest dyktatem poprzez totalitarną strukturę i rozumiana jako prawo do nierozumności. (LAIBACH przez to wciąż degraduje każdą komunikację na poziomie słowa, zwracając się w ideologiczną frazeologię). Asymilacyjna zdolność konsumenta jest ograniczona i polega na:
A: wiedzy o symbolu/symbolach
B: poziomie rozwoju konsumenta
C: technice percepcji (prędkość czytania)
Konsument może jedynie wpływać na trzeci czynnik, LAIBACH rekomenduje selekcję źródeł informacji.
Jesteście bezlitośni w waszej (nie)komunikacji z publiką, a wasze pisane oświadczenia są tak agresywne jak wasza muzyka: dlaczego wciąż powtarzacie te same odpowiedzi? (ROCK – Jugosławia)
Bezlitosność w słowach jest taką wygodną rzeczą: zawsze rani kogoś innego, podczas gdy nie jest przeszkodą dla nas; lecz historia uczy nas, że ciągłe powtarzanie nawet największego kłamstwa zamienia je w prawdę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz