Wycinki z wywiadów LAIBACH
1986-1990 część 1.
PYTANIE: Czy wasza rola w parasolowej organizacji NSK jest najważniejsza? (DELO – Jugosławia)
LAIBACH: Organigram NSK (organizacyjny diagram ukazujący zasady organizacji i działalności), który został upubliczniony kilka razy przy różnych okazjach, jasno ukazuje hierarchiczną strukturę Ciała. W głowie NSK współdziałamy na równych prawach z Irwin i Kosmokinetycznym Teatrem Red Pilot, w potrójnym zarządzie prowadzonym przez KID (Konsystentny Immamentny Duch). Kolektywne przywództwo jest rotacyjne, członkowie się wymieniają. Wewnętrzna struktura Ciała funkcjonuje jako zasada dowodzenia i symbolizuje relację pomiędzy ideologią a jednostką. Wewnątrz Ciała jest równość. Jest to absolutne i nie podlega dyskusji, i nigdy nie jest kwestionowane przez Ciało. Głowa jest głową, ręka ręką a różnice między nimi nie są bolesne.
Często podkreślacie wasze zainteresowanie polityką, deklarując, że estetyka i polityka idą ramię w ramię. Czy moglibyście powiedzieć gdzie, waszym zdaniem, się tak dzieje w obecnej polityce i co macie do zaoferowania, w politycznym znaczeniu oczywiście? (DELO – Jugosławia)
Mówimy, że polityka jest najwyższą i wszechobejmującą sztuką oraz, że my, twórcy współczesnej sztuki, uważamy się za polityków. Jednak, jesteśmy zbyt mądrzy by pouczać tych, którzy nas uczyli. Poza tym, nasza działalność wychodzi poza obecne problemy polityczne, więc codzienna polityka, w tym kontekście, nie jest przedmiotem naszego zainteresowania. Niezależnie od tego, chcielibyśmy, z odniesieniem do współczesnych zagadnień polityki udzielić następującego oświadczenia czytelnikom Delo:
1. Quod ab initio vitiosum lapsu temporis convalescere nequit.
2. Ludzi, tam gdzie każde plemię chce stać się narodem, a każdy naród państwem, strzeżcie się!
3. Ludzi, którzy pierwsi czczą zwycięzców tańcem i wrzawą, po czym szydzą z nich by czcić nowych zwycięzców, strzeżcie się!
4. Jeśli socjalizm ma zostać trwały i solidny, nie może stać się synonimem demokracji. Socjalizm musi być wystarczająco odważny by pozostać „barbarzyńskim”.
Wasze oświadczenia często przypominają oświadczenia naszych polityków. Czy możecie wyjaśnić zdanie, które mówiliście podczas promocji albumu: „...by osiągnąć nasze cele, nie cofniemy się nawet przed dzianiem zbrojnym, jeśli będzie to konieczne”? (DELO – Jugosławia)
Działać zbrojnie znaczy operować siłą, kolektywnie i w sposób zorganizowany. NSK ma swe własne etyczne zasady, których chce się trzymać, i którymi, w tym samym czasie, konstytuować nasze prawo moralne. Znaczy to, że jesteśmy uczciwi i otwarci na wszystko, oraz, że, jeśli jesteśmy przyjaciółmi, będziemy kroczyć razem do końca ze zdyscyplinowaną energią, prosto naprzód. Jesteśmy przepojeni wolą władzy, która jest właśnie tym, co daje naszym życiom prawdziwe znaczenie. Tworzyć i żyć nie znaczy medytować, lecz działać. Każdy dzień musi rozpoczynać się manifestacją woli wcielonej w czyn. Wyciągniemy miecze i przetniemy więzy, które nas krępują. Jesteśmy gotowi do poświęceń i wielkich czynów. Naszym celem jest zwycięstwo i kiedy już do niego dojdziemy, nikt nigdy go nie wypaczy.
Czy chcecie ustanowić nowy porządek w Jugosławii? (DER SPIEGEL – Niemcy Zachodnie)
Nowy porządek? Nie. Każdy nowy porządek presuponuje istnienie nieporządku poprzedzającego konieczność ustanowienia nowego porządku i ewokację nowego porządku, jak również i nieporządku, zdolnego narazić i zniszczyć już ustanowiony porządek. Jedynym prawidłowym porządkiem jest więc porządek, który pozostaje niezmienny, którego istnienie jest niezagrożone i trwa wiecznie. To jest jedyny porządek zdolny do dawania życia i zagrożeniu światu. Jedyny możliwy porządek jest porządkiem niejasnym, przewspaniałym i przenikającym wszystkie rzeczy.
Jesteśmy zmuszeni wierzyć, że Jugosławia jest socjalistycznym państwem wspierającym raczej pobłażliwej wersji komunistycznych doktryn. Jak LAIBACH wpasowuje się w ten polityczny obraz? (ROCKPOOL – USA)
LAIBACH wychował się w Jugosławii, więc pasuje doskonale w każdy polityczny obraz, jednak wierzymy, że nasze prawdziwe miejsce jest w ramach.
Słyszeliśmy, że bardzo ciężko było wam występować w waszym kraju, Jugosławii. Proszę, powiedzcie nam czy to prawda, i jaka jest obecna sytuacja w Jugosławii? (TAKARAJIMA – Japonia)
To nie prawda. Właściwie, o wiele trudniej jest nam występować w waszym kraju, Japonii. Okoliczności w Jugosławii są obecnie bardzo owocne i produktywne. Mogą złamać czyjeś kości, lecz nie mogą złamać naszego optymizmu.
Waszą areną kulturową jest Europa. Słowenia i Jugosławia powoli i nieubłaganie toną w swojej przeszłości. Próba podbicia niebios nowym człowiekiem najwyraźniej się nie powiodła. Czy LAIBACH i NSK jako całość mogą coś z tym zrobić? (TELEX – Jugosławia)
Nienawidzimy niechęci i paniki. Wierzymy w przyszłość i będziemy jej szukać w przeszłości, jeśli będzie to konieczne.
Jaka jest wasz związek z państwem Jugosławia? (WHPK – USA)
W naszym kraju, jak i w waszym, publiczne osoby są dumne ze służby dla państwa, i my również jesteśmy.
Co masy i ich myślenie znaczy dla was? (DELO – Jugosławia)
Masy są stadem podporządkowanym instynktom i impulsom. W skrócie, masy są czymś niestabilnym i jako takie liczą się bardziej niż duch. Przez to, potrzebują przewodnictwa, cel jest kluczowy dla ich przetrwania, w innym wypadku dezintegrują się w protoelementy i tracą swoją potęgę. Masy zawsze znajdują swoją głowę, a głowa jest zawsze prowadzona myślą.
Zasada, której wciąż się trzymacie to zasada manipulacji. To znaczy, że ten społeczny fakt nie ukrywa się za ideałami, lecz formuje konsystentną część waszego wizerunku. To, oczywiście, nie zwiększa waszej popularności w mediach, lecz raczej odgradza od nich, bowiem media są esencjonalnie bazujące na manipulacji masami i administracji informacjami. Czy kiedykolwiek myśleliście o własnym medium? (TELEX – Jugosławia)
Manipulacja, manipulacja! Manipulować ludźmi, naturą, żywym i martwym inwentarzem, słowami, ideami, rzeczami i uczuciami! Tutaj macie początek nowego cyklu, który sprowadza śmierć dla ludzkiej rasy. To nie demon wybierze was – to wy wybierzecie demona! Bóg i Szatan są niewinni, winny jest ten, kto wybiera!
Jaka jest wasza definicja jednostki? (ROCKPOOL – USA)
Wielość milionów podzielona na jeden milion. Wygląda na to, że wy i wasz program, który zaprzecza wolności jednostki jest jakimś rodzajem negatywnej utopii. Możecie temu zaprzeczyć? (DER SPIEGEL – Niemcy Zachodnie)
To, co mówimy jest „to, takie jak jest”. I to jest najwyższy punkt wolnego ducha. Jesteśmy absolutnie pozytywni.
Jeśli jesteście pozytywni, jaka jest więc wasza misja? (DER SPIEGEL – Niemcy Zachodnie)
Naszą misją, w tej chwili, jest sprawić by Zło straciło nerwy.
Przeciwnie do reakcji Brytyjczyków, reakcja w Niemczech była podobna do tej w naszym kraju, oskarżająca LAIBACH o germanofilię i igranie z symbolami faszystowskimi... Wygląda na to, że Niemiecki krytycyzm dodał odwagi wrogom LAIBACH tutaj. Jaka jest wasza reakcja? (LJUBLJANSKI DNEVNIK – Jugosławia)
Już oświadczyliśmy, że współcześni Niemcy są podrzędnym rodzajem Słoweńców, więc nie zaskakuje nas jeśli biorą nas za swoich.
Kiedy występujecie w innych krajach, nie możecie ignorować ich przemysłu muzycznego. Co o tym myślicie i jaki jest wasz cel w występowaniu w innych krajach? (TAKARAJIMA – Japonia)
Nie ignorujemy go. Przeciwnie, szanujemy biznes jako podstawową zasadę życia w tych krajach – i wiemy, że Wielkie Zasady Życia są tak trwałe jak piramidy. Przez to, zrozumienie sekretów Piramid jest częścią naszego celu kiedy występujemy w krajach prawdziwego kapitalizmu.
Mówiąc o muzyce, czy interesujecie się, na przykład, kontrapunktem i harmonią Bacha i Mozarta? (DELO – Jugosławia)
Interesujemy. Muzyka jest wiarygodną metaforą rzeczywistości. Mozart i Bach obaj odbijają burżuazyjne marzenie harmonii bardziej precyzyjnie niż wszystkie polityczne teorie XIX wieku razem wzięte. Harmonia jest prawdziwie nadrzędną formą używaną przez autorytet by demonstrować jego potęgę, satysfakcję i jego polityczną, sceniczną aranżację. Prymitywna polifonia, dodekafonia, muzyka elektroakustyczna etc., etc., każdy rodzaj muzyki jest atrybutem autorytetu, jego narzędziem i więzią z ludźmi, jakakolwiek może ona być.
Muzyczne formy jakich używacie są wszystkie „heroiczne”. Czy myśleliście kiedykolwiek o „uwodzeniu” nas innymi, bardziej wysublimowanymi formami i dojściami? (AUDIO ARTS – Wielka Brytania)
Dopóki muzyka jest przedmiotem rozważania, zamierzamy się trzymać formy heroicznej. Anglicy jej nie lubią, ale absolutnie lubią jej zawartość i hałas jaki czyni. Pozostawiamy bardziej wysublimowane formy i dojścia angielskiemu przemysłowi muzycznemu.
Wasza muzyka, mimo, że bardzo nowoczesna w brzmieniu, używa form głęboko zakorzenionych w przeszłości. Jak ważny jest dla was klasycyzm? (WHPK – USA)
Militarny klasycyzm jako forma naszej muzyki bazuje na rozumie, porządku, klarowności i na wierze, że dyscyplina jest zarówno estetyczną jak i moralną wartością. I taką jest też LAIBACH.
Czy macie jakiś szczególny powód, dla którego wybraliście muzykę jako sposób waszej artystycznej ekspresji? (TAKARAJIMA – Japonia)
Muzyka tworzy porządek z chaosu: rytm narzuca jednomyślność ponad rozbieżnościami, melodia – ciągłość ponad rozłączeniem, a harmonia kompatybilność ponad niezgodnością. Muzyka jest prawem Natury.
LAIBACH w brzmieniu, słowie i obrazie nie daje wiele ciepła, humoru, miłości, radości. Może być to burżuazyjny pogląd, lecz żądam, żeby były one częścią emocjonalnego pola wyrażanego przez „sztukę”. Czy LAIBACH jest tak ponury, intensywny i pozbawiony humoru na jakiego wygląda? (TIME OUT – Wielka Brytania)
Humor jest moralną nieodpowiedzialnością osoby w relacji do faktycznej natury aktualnych relacji między jednostką a zbiorowością; jest to alibi, które pozwala na wszystkie rodzaje kompromisów, neguje żądania ustanowione przez rzeczywistość i afirmuje zasadę satysfakcji.
Nawiązując do Darwina, śmiech jest ekspresją najczęstszą dla idiotów i, nawiązując do angielskiego psychologa M. W. Brody’ego, reprezentuje ostateczną część agresywnej uzurpacji.
Jest powszechnie wiadome, że słowo „humor” rozpowszechniło się z Anglii, oraz, że Anglicy są dumni z niego; jednakże jest również wiadome, że Anglii nie pozostało już nic z czego może się śmiać. Jej humor jest pozostałością narcystycznego hedonizmu, jego bronią przeciw światu zewnętrznemu i dowodem jego pseudo-dominacji ponad aktualną sytuacją.
W sztuce, doceniamy humor, który nie może znieść żartu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz